Uitgevinkt

Een vink zegt sus.
En ke.
En wiet.
Maar dan in één keer.
Deze helaas nooit meer.
(*)

“Zonder eten naar bed, seut!” sneer ik, wijl ik verbouwereerd het gevelde vogeltje van tussen haar poten pluk.
Ze blikt boos en blaast. Vervolgens de aftocht.
“Misschien moet je haar net wel méér eten geven,” merkt mijn madam misprijzend op. Ze voegt de blinde vinken aan de gestoofde sjalotten toe. Haar woorden worden luid sissend gewist.

[ Foto: Menck | aanklikbaar voor groter ]

(*) Geert De Kockere, 41 dierengedichten.

Eén reactie

    • Menck

      Niet verwonderlijk dat het beestje zielig kijkt; het is dood. Poseerde wel gewillig zo.
      En gesmaakt? Ik had geen mayonaise in huis, dus heb ik het dan maar niet opgegeten.

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.