Groeien in geduld
De macht van een tuinier bestaat uit een mengeling van tijd en geduld.
Dat bewijzen onderstaande beelden als geen ander. Tussen de eerste (gescande) foto, toen we onze voortuin nog maar pas hadden aangeplant, en de tweede prent – een schermafdruk van een Streetviewbeeld uit 2009 – ligt exact tien jaar. Het verschil is, in relatie tot de betrekkelijk kleine tijdsspanne, enorm.
Anno 2012 ziet onze voortuin er, op wat details na, nog eender uit. Afzichtelijke brievenbus incluis, helaas.
Achter de heggen werd daarentegen wél al meermaals duchtig aan herindeling gedaan. Er zijn voor volgend jaar overigens nóg een aantal ingrijpende veranderingen op til. Ook hierbij zullen tijd en geduld weer de belangrijkste ingrediënten bedragen om te komen tot een geslaagde revaluatie. Al begin ik wel al te zweten als ik er aan denk.
[ 1999 ]
[ 2009 ]
[ foto’s aanklikbaar voor groter ]
Menck Weserhütte 
Tja, zo’n warme oktoberzondag, dan is zweten niet zo verwonderlijk. Alhoewel mijn zweet eerder tgv het geduldig “wroeten in den hof” was. 🙂
LikeLike
Dat zweten reserveer ik voor het voorjaar van 2013. Dan zal ik ondermeer mijn vijver van 12.000 liter inhoud integraal verplaatsen naar een andere plek in de tuin.
Enne… warme herfstdagen? ’t Zijn de laatste, vrees ik.
LikeLike
Het verbaast me eigenlijk dat je een ‘normaal’ dak hebt en geen dak zoals dat in Scandinavië al eens voorkomt: eentje met grassen. 😉 (Mocht je niet goed weten wat ik bedoel: er staat een foto van zo’n huis ergens op mijn blog. 😛 )
LikeLike
Gras op mijn dak? Mijn grasmaaier haalt het niet op die helling, vrees ik. 😉
LikeLike
In IJsland zetten ze daar een schaap op. Ecologisch en extra mest bovenop. 😉
LikeLike
En als die beesten pissen, loopt dat allemaal linea recta in mijn regenput (waar bijvoorbeeld de douche op aangesloten is). Tarara, dus.
LikeLike
Deze vind ik hier heel passend; “Tijd is een hulpmiddel om ervoor te zorgen dat niet alles tegelijk gebeurt.”
Louis Le Roy
LikeLike
En tijd is tevens de beste leraar.
Helaas doodt hij al zijn leerlingen…
LikeLike
leuk is dat om jouw huisje zo zelf te zien ‘vroeger’ en ‘nu’. en wat dat Scandinavisch ‘groendak’ betreft, ik vind dat het al aardig ingepalmd is 😉
LikeLike
Toch wordt het zo nu en dan stevig ingeperkt. Dat is pure noodzaak, want klimop is nietsontziend.
LikeLike
De hovenier en ‘Tijd en geduld’… Zelf vind ik dat die veranderingen toch vrij snel gaan. De meeste planten groeien vrij snel en na minder dan 10 jaar begint de structuur in de tuin zich duidelijk af te tekenen.
Dat zie je ook hier op de foto’s : na 10 jaar zijn enkele kleine planten uitgegroeid tot een weelderig groene tuin. ’t Ziet er goed uit. En spaar nog wat zweet voor de komende werken
LikeLike
Klopt. Voor je er erg in hebt, heb je een volwassen tuin. Maar zo’n voor- en na-foto is toch behoorlijk confronterend.
LikeLike
Als ge aan die werken begint… dan weet ge me te vinden, hé 😉
LikeLike
Begin je spade maar al te slijpen! 😀
LikeLike
Eerst was het wat kaal, nu wat overwoekerd. Ik vind het nu veel beter.
Oei, als jij al begint te zweten van de aankomende werken, moet het de moeite zijn …
Geduld ? Wat is dat ? Daar heb ik duidelijk veel te weinig van meegekregen. 😉
LikeLike
Het is een beheerste overwoekering, hoor. Ik tracht mijn lapje flora toch steeds wat te be-perken.
LikeLike
Je vond de brievenbus zelfs mooi genoeg om hem te verplaatsen! 🙂 Maar wat een indrukwekkend verschil; ik moet toegeven dat ik geduld erg moeilijk vind als het over tuinieren gaat; het duurt zo lang tot datgene wat je plant ook werkelijk lijkt op wat in je hoofd ontstaan is. En dan slaat de twijfel of het wel zal lukken toch nogal toe.
LikeLike
Heden staat de brievenbus weer terug zoals op foto 1. Ze moest destijds even baan ruimen voor een nogal ruim uitgevallen Euphorbia characias (zie foto 2). Die arme jongen heeft afgelopen winter helaas het loodje gelegd.
Bepaalde planten – het gros van de vaste planten, eigenlijk – groeit tamelijk snel. Daar boek je dan ook behoorlijk vlug resultaat mee.
Anders is het gesteld met tal van bomen en bepaalde (veelal groenblijvende) heesters, bijvoorbeeld. Hier is vooral afdoende voeding en de juiste verzorging essentieel om ze rapper tot volle wasdom te laten komen.
En geduld is daarbij uiteraard een schone deugd, mevrouw Onderdeappelboom. 😉
LikeLike
Heel mooi geworden met al die klimplanten! Is dat een klimroos op het dak?
LikeLike
Yep, dat is een klimroos. En klimop, vaneigens. 😉
LikeLike
Het ziet er heel mooi uit nu! Je ziet je huis bijna niet meer staan.
LikeLike
Zo groot behuisd was ik sowieso al niet. Nu lijkt het nog slechts een stulpje.
LikeLike
Zelf heb ik meestal véél meer tijd dan geduld. Er liggen nog 100 bloembollen te wachten om de grond in te duiken, maar als het er dit weekend (hopelijk) van komt, ga ik volgende week al kijken of er toevallig al iets “boven” staat… 🙄
LikeLike
Oei, en ik vrees dat er niet zoiets als vitessepillen voor bloembollen bestaat. 😀
LikeLike
Tegen praten? Maar dat zou dan ook weer iets zijn in de aard van “allez seg, waar blijven jullie?”
LikeLike
Natuurlijk moet ik nog even reageren: dat mooie, maar kale huis heeft in al die jaren toch maar een mooi kleedje gekregen. Ik vind dat prachtig. Daardoor en door de heggen lijkt het huis als het ware ingebed in het groen. En dat is natuurlijk wat je wilde.
LikeLike