SATUR9’s Photo Challenge (2)

30 januari 2021

.

.
Twee zomers geleden, toen Corona nog slechts een simpel pilsje was, kreeg ik van goeie vrienden het verzoek om te fungeren als fotograaf van het huwelijk hunner dochter. Zowel de officiële echtverbintenis als het feest achteraf zouden plaatsvinden in hun grote, romantische tuin. “We hopen op een zonovergoten dag én op je bevestiging!”

Ik had welgeteld één keer een huwelijk op de gevoelige plaat vastgelegd, een jaar vóór bovenstaand verzoek. De omstandigheden waren toen allerminst favorabel: een donker stadhuis, een feestzaal met getemperd kunstlicht en een meute immer ambulante gasten.
De nacht voordien deed ik geen oog dicht. Wat als ik die mensen hun mooiste dag zou verkloten met miserabele foto’s? Ik was tenslotte geen professional in de wereld van de digitale daguerreotypie, hoe enthousiast ik ook opging in mijn hobby. Gelukkig is alles goedgekomen, ook al heb ik die bewuste vrijdag peentjes gezweet van de stress. Mijn eerste shoot was een feit en de tortelduifjes bleken in de wolken met mijn prestaties.
Saillant detail: nog geen jaar later was het koppel al in een vechtscheiding verwikkeld. Of mijn digitale reportage er voor iets tussen zat, ben ik nooit te weten gekomen.

Revenons à nos moutons: het tuinfeest-huwelijk.
Dat vond plaats onder een bijzonder gunstig gesternte: die dag was het bloedheet – we schrijven eind augustus – en vielen de mussen schier letterlijk dood van het dak. De drankjes koel houden was zo’n beetje de enige kopzorg van het gebeuren. De geïmproviseerde doch met polychrome toeters en bellen opgeleukte bar was opgetrokken onder een wijd uitdijende acacia alwaar de serveerders en serveuses heelder pakken ijsblokjes lieten aanrukken teneinde het aangeboden geestrijke vocht van de nodige afkoeling te kunnen voorzien.
De omvangrijke en feestelijk getooide tuin stroomde alras vol enthousiastelingen die het jonge paar kwamen toejuichen. In hun middens: een drukdoende amateurfotograaf die zich liet meedrijven op de uitgelaten sfeer. Ik werd simpelweg meegezogen in zoveel uitbundigheid en martelde mijn camera dat het niet mooi meer was. Buitenopnames zijn ronduit heerlijk en geschieden stukken spontaner dan het eeuwige geklooi met de camera-instellingen in een gesloten ruimte. Kortom: mijn uitgebreide reportage bleek achteraf een schot in de roos.

En dan nu Satur9’s uitdaging, zijnde ‘kader in kader’.
Die dag had ik tussen een forse berk en een inderhaast in de grond geslagen houten paal een aftandse fotolijst opgehangen waarachter de gasten konden plaatsnemen teneinde zich letterlijk te laten inkaderen voor de eeuwigheid. Dat initiatief kon op veel bijval rekenen, want toen ik ’s namiddags die fotoshoot luidkeels annonceerde, stond de – ondertussen al enigszins beschonken – meute algauw in een lange rij aan te schuiven.
Onderstaand heb ik lukraak één beeld uit die bewuste fotoserie opgediept: een geïnviteerd koppeltje dat zich astrant overgeeft aan hun gevoelens voor elkaar. Let love rule the world!

geschreven door Menck Geplaatst in Challenge, Feest!, Foto's