Lang zal hij beven!
Zijn moeder was een halve zool en zijn vader een gehaaide egoïst-zakkenvuller.
De enige nestwarmte die hij als kind kende, was de hitte van de kachel. Zijn opvoeding bestond uit harde woorden, rake klappen en frequente vernederingen.
Op zijn veertiende stond hij al in de fabriek, een leeftijd waarop de kindervreugde normaal hoogtij dient te vieren. Werken moest hij, werken tot hij erbij neerviel. Zijn loon moest hij daarbij tot de laatste cent afgeven. “Tot de dag dat ge trouwt, manneke.”
Hij was eenendertig toen hij huwde, om halfacht ’s morgens in een schier lege kerk. Zijn enige wens was om linea recta op eigen benen te staan, bevrijd van de ouderlijke tirannie. Geen sinecure als je quasi platzak bent. De eerste huisraad was een door buren geschonken tafel en vier stoelen. Verder niks. Maar de vrijheid die hij genoot, was onbetaalbaar.
Dat een dergelijk verleden toch blijvende littekens op zijn ziel moet achterlaten, hoor ik u denken. Dat het welhaast niet anders kan dan dat zulks zijn eigen karakter nefast heeft beïnvloed.
Nee, dus.
Wel integendeel.
Want nooit nog zal ik zulk een aimabele, warmhartige, gulle, begripvolle en open mens leren kennen als mijn vader. O ja, hij heeft zijn kuren en kleine kantjes – koppigheid en drammerigheid om maar eens iets te noemen – doch wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.
Hij heeft zijn kinderen geschonken wat hij zelf altijd heeft moeten ontberen: vrijheid, verantwoordelijkheid, ontplooiingskansen en liefde, héél veel liefde. Moest ik vader zijn geworden, dan wenste ik me prompt een aardje naar mijn vaartje.
Vandaag wordt hij vierentachtig.
Afgaand op de gemiddelde leeftijd van een Vlaamse man, worden hem thans extra jaren gegund. En dat terwijl hij al vanaf zijn vijftigste verkondigt “dat hij het niet al te lang meer zal trekken”.
Krakende wagens en zo, u kent dat wel.
Na het verlies van mijn moeder, ondertussen bijna vier jaar geleden, is hij wat vereenzaamd.
Een poos na haar overlijden schreef hij zich nog in bij een aantal ouderlingenverenigingen, maar heden laat hij ze stuk voor stuk links liggen. “Al die ouwe mensen ook”, is zijn enige uitleg.
Vertier vindt hij nog in fietsen, ook al vergaat zijn lichaam van de artrose. “Stappen lukt maar moeilijk meer, maar fietsen gaat nog wonderwel”, verkondigt hij telkens. Dat is: tot hij valt. Want zonder hulp van een welwillende medemens slaagt hij er hoegenaamd niet meer in om overeind te komen. De gedachte dat mijn vader ooit eens de nacht in een verlaten straatje zal dienen door te brengen, spookt dan ook geregeld door mijn hoofd.
Verder houdt hij zich onledig met tv-kijken, roddelblaadjes lezen, op zijn terras zitten en naar de radio luisteren.
Maar het liefst van al schaart hij zijn drie kinderen en diens partners rond zich. Dan vergeet hij even dat hij niet meer piep en vaak moe is en waant hij zich weer de energieke hoeder van weleer, vol enthousiasme en droge humor, met een vlotte babbel en geheel en al de tijd uit het oog verliezend.
Proficiat, ouwe. Dat we dat laatste woord trouwens nog vele jaren mogen bezigen. Zolang je maar niet begint te zingen. [ zie video onderaan ]
In huwelijksoutfit (mei 1964).
Genietend op het terras, een enigszins geforceerde glimlach om de lippen…
… al is te langdurige ernst niet aan hem besteed.
Even waant hij zich nog een jonge god in de sportbolide van mijn zus, maar zonder hulp van buitenaf raakt hij er geheid nooit meer uit.
Mijn vader “zingt” een ode aan mijn moeder.
[ Foto’s + video: Menck ]
Wat een mooie ode aan de man die jou het leven en nog veel meer schonk. Proficiat.
Groetjes,
Dorothé
LikeLike
Zonder liefde verdient het leven de naam van leven niet.
LikeLike
Wens hem ook van mij een gelukkige verjaardag, en geniet van ieder moment.
Ook ik ben mijn ouders schatplichtig voor de onvoorwaardelijke liefde die ze ons heel ons leven hebben gegeven.
LikeLike
De wensen zijn overgemaakt.
Mooi dat je zo over je ouders denkt.
LikeLike
Rake beschrijving van een ‘opvoeding’ in de jaren veertig van de vorige eeuw.
Proficiat aan Menck senior. In zijn plaats zou ik een goede producer aanspreken om dit muzieknummer te kneden tot een wereldhit. Een ferme beat eronder en een koppel knappe danseressen erbij en we zijn vertrokken voor een zomer van festivals !
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zal morgen Regi eens bellen. Hij zal er beslist wel een dansbare beat onder kunnen placeren.
LikeLike
Lang zal ie leven in de gloria !!!!!!! Het is/was toch een speciale generatie.
LikeLike
Het was een generatie die ik niet zou hebben willen meemaken. Gelukkig heeft mijn vader zich al snel helemaal losgetrokken van zijn verleden.
LikeLike
Een prachtverhaal
Feliciterende groet,
LikeLike
Dank je wel daarvoor.
LikeLike
Proficiat voor papa Menck. En wat een aandoenlijke video, echt schitterend.
LikeLike
En zeggen dat ik eerst twijfelde om de video te publiceren. Onnodige schaamte, blijkt nu.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooie mens!
Je hebt met je (knap geschreven) ode een rake beschrijving geschreven van zijn generatie!
Ik hef mee het glas 😀👍.
LikeLike
Dank je. Tevens vraag ik me af of al zijn generatiegenoten een dergelijk leven leidden. Sta me toe hieraan te twijfelen.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat heerlijk geschreven! En ik vind dat je vader best goed kan zingen hoor. Heerlijk als iemand nog zo kan genieten van zijn leven. Misschien eens koppelen aan mijn moeder die gelukkig ook nog zo levenslustig is (en 80!).
LikeLike
Hij heeft destijds een grote medaille gekregen om te zingen. En een nog veel grotere om ermee te stoppen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig, het lied en al. ‘k Hoop dat je hem nog lang kunt koesteren.
LikeLike
Ik help het je hopen, Eilish.
LikeLike
Je moet veel karakter hebben om het beter te doen dan wat je hebt meegekregen. Petje af en dikke proficiat
LikeLike
Niet alleen karakter doch vooral afkeer tegenover wat hij tot aan zijn huwelijk meekreeg.
LikeLike
Hiep, hiep…van harte van met je vader!
Op de video zie je aan zijn handen dat hij artrose heeft. Toch dóet hij het maar: een liedje zingen en dan wordt het ook nog opgenomen. Ik zou nog liever onder het vloerkleed kruipen.
Ik maak een diepe buiging voor je vader: je eigen jeugd niet doorgeven is heel bijzonder.
LikeLike
“Ik word waarschijnlijk helemaal rood” zegt hij ergens tussen het zingen door (in het West-Vlaams dialect). Mogelijks was hij dus ook liever onder het vloerkleed gekropen. 😀
LikeLike
Van harte Menck!
Knap dat je vader het patroon heeft weten te doorbreken. Zijn niet veel mensen die dat lukt.
Dat er nog maar wat jaartjes mogen volgen…
LikeLike
Door de hartgrondige hekel aan zijn verleden is hij erin geslaagd het patroon te doorbreken. En gelukkig maar. De huidige maatschappij zint hem een pak meer dan die zijner jonge jaren. Dat “vroeger alles beter” was, is zodoende allerminst zijn visie.
LikeLike
Ontroerend mooi. Tot en met het lied op het eind.
Van harte gefeliciteerd met de verjaardag van je lieve vader.
LikeLike
Dank je wel, Matroos Beek.
LikeGeliked door 1 persoon
Ontroerend! Een waar eerbetoon aan je vader, een bijzondere man.
Dat jullie nog lang van hem en van elkaar mogen genieten!
LikeLike
Dat hoop ik ook, Zem. Mogen zijn genen van de sterke soort zijn.
LikeLike
Een hoop gemeen met mijn vader, een oudste zoon die ook moest werken en afdragen. Mijn ouders zijn trouwens in april ‘64 getrouwd. Fijn dat je vader nog leeft Menck, dat jullie elkaar allemaal lief hebben.
LikeLike
En alsnog van harte natuurlijk!
LikeLike
Dank je wel!
LikeLike
Het lijkt erop dat het toch tekenend is voor die generatie, dat vroeg gaan werken en moeten afdragen.
Mijn familie is zeer close, Narda. Gelukkig maar.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn zus huwde in 1965 met de voorwaarde dat zij en mijn schooenbroer nog 1 jaar thuis bleef en zij haar loon afgaf.
LikeLike
Anno 2017 is het welhaast niet te vatten welke principes men er vroeger op nahield.
LikeLike
Mooi zeg. Ik wens hem nog vele be(le)vende jaartjes !
LikeLike
Dank je wel, Bentenge!
LikeLike
Verdomd schone foto’s van een schone man!
Wens hem een ferme proficiat van ons hier!
LikeGeliked door 1 persoon
De wensen zijn overgemaakt! 😉
LikeLike
Een dikke proficiat in uitgesteld relais.
LikeLike