Wintersla(a)p?

2 december 2015

Kijk, een krekel.
Of een sprinkhaan, ik wil er vanaf zijn. Entomologie is niet meteen mijn sterkste kant.
Wat ik wél weet, is dat het begin december is en, althans volgens de weerkundige kalender, de winter is begonnen. Krekels associeer ik met zwoele zomeravonden tijdens dewelke je ze naar hartenlust hoort tsjirpen wijl je de barbecue nog wat oppookt. Als je geluk hebt, tref je er zelfs eentje op je pad gedurende een schemerdonkere tuinwandeling.
De limoengroene rakker van bovenstaande foto kwam zich gisteravond genoeglijk naast me nestelen toen ik een luchtje ging scheppen. Op het moment dat ik door de knieën ging om dit kereltje op de gevoelige plaat vast te leggen, blikte hij me onversaagd aan. In gedachten hoorde ik hem “Wuk?” zeggen. “Want hey, het is wel nog veertien graden, hè.”
Krekels houden geen winterslaap. Geen enkel insect trouwens. Als het warm genoeg is, zijn ze er, ook al is het december. Pas als het hen te koud wordt, gaan ze in diapauze, een soort ontwikkelingsstilstand.
Deze krekel begeeft zich desalniettemin op glad ijs. Want als de temperatuur, zoals nu, relatief hoog is, verbruikt hij meer energie waardoor mogelijk zijn vetreserves niet toereikend zullen zijn om straks de winter door te komen. Ik had zodoende wat medelijden met dit fotogenieke gastje. Of zoals de mieren het al sinds mensenheugenis verkondigen: “Als je dit jaar te lang hebt gezongen, zal je in de winter dansen, o gij stommekloot!”

Nadat ik mijn luchtje had geschept, ging ik weer naar binnen. Op het moment dat ik de achterdeur opende, stoof Zohra, onze fulltime ADHD-kat, naar buiten en plantte ze prompt haar rechtervoorpoot op de krekel.
Weer een probleem minder, concludeerde ik alras, waarna ik toiletwaarts toog om er, geheel en al opgelucht, mijn derde ei van de dag te deponeren. Spruiten zijn des verderfs, zeg ik u.

[ Foto: Menck | Twaait ]

geschreven door Menck Geplaatst in It's my life, Natuur