Natte Gitte

8 maart 2017

Even tien jaar terug in de tijd gaan: mag dat?
Uiteraard mag dat.

“Stond je hier al lang?”
Ze gooide haar natte linnen tas op de achterbank.
“Een half uur. Misschien iets langer.”
“Ik dacht dat meisjes sneller werden opgepikt.”
“Niet als ze doorweekt zijn.”
Ze droeg een gebleekte jeans en een kabeltrui. Beiden slobberden om haar frêle lijf.
“Had je geen jas om aan te doen?”
“Nee.”
“Zal ik de verwarming wat hoger zetten?”
“Graag. Dank je.”
“Naar waar moet je?”
“Naar waar moet jij?”
“Ik? Eh, naar huis. Ichtegem.
“Prima. Zet me daar dan maar af.”
“Heb je geen eindbestemming?”
“Niet echt, nee.”
Ze bleef voor zich uit kijken terwijl ze sprak.
“Dus jij zwerft maar wat?”
“Ik zwerf, ja.”
“Wil ik je ergens naartoe brengen? Geen probleem hoor. Ik word niet meteen thuis verwacht, dus het kan.”
Ze zweeg. Ineens diepte ze een pakje Marlboro vanonder haar trui op.
“Mag ik hier roken?”
“Nee.”
“Ow. Oké.”
“Zet je raam op een kier en gooi je as op straat.”
Nu keek ze me voor het eerst aan. Een vage glimlach speelde om haar lippen.
“Hé, bedankt.”
Ze stak de sigaret tussen haar lippen en knipte haar aansteker aan.
“Is dat trouwens een cd-speler?” Ze wees naar de muziekunit in de middenconsole.
“Nee, een broodroostertje.” Ik grinnikte.
“Mag ik een schijfje opzetten?”
“Tuurlijk.”
Ze draaide zich om en griste haar tas van op de achterbank. Na wat rommelen haalde ze een vochtig uitziend doosje boven.
“Nat. Enfin, het cd’tje gelukkig niet.”
“Wat ga je opleggen?”
“Triggerfinger. Keigoed. Ken je die?”
Ze schoof het schijfje in de speler. Dra weerklonk een gitaarriff.
“Da’s ‘On My Knees’. Machtig nummer.” Ze neuriede zacht mee.
“Dit nummer ken ik niet, nee.”
“Daar ben je te oud voor.”
Ik verslikte me. Ze giechelde.
“Zo’n ouwe zak ben ik nou ook weer niet. Schat eens?”
Ze vorste me enkele seconden.
“Kweenie. Zeven-, achtenveertig?”
“Laat maar.” Ik zuchtte.
“Nee?”
“Veertig.”
“Sorry. Maar toch: te oud voor Triggerfinger.”
“Hoe oud ben jij? En hoe heet je trouwens?”
“Eenentwintig. Gitte. Jij?”
“Menck.”
“Gekke naam.”
“Dank je.”
Ze lachte thans luidop.

Twintig minuten later hield ik halt voor mijn woning. Gitte had in die tijd vier sigaretten gerookt en zowat heel de geschiedenis van Triggerfinger uit de doeken gedaan.
“We zijn er.”
“Bon.” Ze nam haar linnen tas van de achterbank en plaatste die op de zetel tussen haar benen.
“Waar moet jij nu eigenlijk naartoe?”
“Mag ik een boterham van je?”
“Heb je zo’n honger?”
Ze knikte. “Ik heb al sinds gisteren niks meer gegeten, eigenlijk.”
“Maar enfin, kom dan maar vlug mee.”
“Zal je vrouw of vriendin dat niet erg vinden?”
“Ze is nog aan het werk.”
Toen we binnen waren, gooide ze haar tas tegen de paraplubak in de hall.
“Ik maak je een paar boterhammen klaar. Als je je ondertussen wat wilt opfrissen, daar is de badkamer.”
“Doe ik. Dank je. Jonge kaas is prima.” Ze wees naar de broodzak.
Ik glimlachte toen ik de koelkast opentrok.

“Gitte, je boterhammen zijn klaar. Wil je koffie?”
“Ik kom”, riep ze vanuit de badkamer.
Ik nam twee mokken uit de kast en liep vervolgens de living in om de verwarming wat hoger te draaien. Dat kind zou het beslist koud hebben in haar natte kloffie.
“Menck, ik…”
Ik draaide me om toen ik haar stem ineens vlak achter me hoorde. Wat ik toen zag, benam me een moment de adem. Gitte stond poedelnaakt voor me.
“Wat… Wat krijgen we…? Wat ben jij van plan, als ik vragen mag?” In mijn stem lag zowel opperste verbazing als minachting.
“Ik… ik zal rechtuit zijn: ik heb geld nodig. Je mag me… Ik bedoel, eh, ik ben volledig van jou. Vijftig euro is genoeg.”
Ze zette zich neer op de armleuning van de divan. Ik staarde haar slechts aan, secondenlang, een moment van volle overdondering.
“Ik wil het écht.” Ze keek me smekend aan.
Toen ik niet meteen reageerde, bedekte ze haar schaamstreek met beide handen. Ik stapte ineens op haar af, klemde mijn hand om haar bovenarm en trok haar recht.
“Je krijgt exact twee minuten om je aan te kleden en mijn huis te verlaten.”
“Maar… maar ik dacht dat je…”
“Nú, Gitte!”
Toen ze terug in de keuken was, hoorde ik haar in snikken uitbarsten. Met enkele grote stappen had ik haar bijgebeend.
“Zet er maar wat haast achter, wil je?”
Huilend droop ze af richting badkamer. Ik besloot om haar op te wachten in de hall. Op het moment dat ik haar tas van de vloer plukte, hoorde ik hoe de sleutel in de voordeur werd omgedraaid. Twee tellen later stapte mijn madam binnen. Met open mond keek ik haar aan.
“Ook een goeienavond. Je kijkt alsof je een spook hebt gezien, zeg. Er was geen werk meer. Ik ben twee uur vroeger gestopt.”
Op dat moment klonk luid gesnik vanuit de badkamer. “Menck? Please. Vijfentwintig euro en je mag alles met me doen. Alles!”

De linnen tas viel pardoes uit mijn handen en quasi ogenblikkelijk benamen zwarte dansende vlekken voor mijn ogen me een wijl al het zicht.

geschreven door Menck Geplaatst in Cursief