Beter dan zomaar wat

29 maart 2021

.
Mijn leven voelt momenteel aan als een Monopolyspel waarin ik alle kanskaarten trek zonder de gevangenis te mogen verlaten. Corona, zegt het u iets?

Gisteren vroeg buurvrouw me nog wat het eerste is dat ik zal doen eens corona geheel en al kapotgevaccineerd zal zijn.
“Je zulk een tong draaien dat al het wit uit je ogen wordt gezogen”, gaf ik haar instant te kennen.
Ze kirde als een bronstige duif wijl ze haar rechterhand door haar vette zwartgrijze haardos streek.
“Ik help het je onthouden”, was haar repliek. Waarna ze me scheef in de ogen blikte.
Buurvrouw loenst dat het niet schoon meer is. Bovendien ruikt haar adem naar veertien dagen oude maatjesharing en heeft ze okselvijvers waarop een met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid tal van algen welig tieren. Ik hoop dientengevolge van harte dat de viruscrisis nog een behoorlijke poos mag standhouden.
“Nog iets?” proestte ze. Ze speelde het spel der onuitvoerbare verleiding, dat was duidelijk. Edoch we gingen erin op.
“Uiteráárd zal ik me vervolgens tomeloos verdiepen in een spelletje plietsepletse met die twee vleestomaten van je”, gaf ik haar met een stalen blik te kennen. “Bevrijd zijn van corona dient doorwrocht te worden gevierd, denk je niet?”
“Ik zal me met veel graagte overgeven aan je botviering, buurman. Uiteraard niet zonder tegenprestatie, dat spreekt voor zich.”
“Doe maar een voorstel”, haakte ik daarop in.
Thans viel er een stilte die pijnlijk lang duurde. Buiten het geknars van haar leuzige hersenraderen viel er hoogstens een eenzame merel met paardrang te horen. Ja, we dolden in de buitenlucht met elkaar, gescheiden door de gemeenschappelijke heg. Een afstandsgebeuren zoals dat nou eenmaal hoort in tijden van woekerende virussen.
“Ik zal er nog even moeten over nadenken”, besloot ze uiteindelijk met een stem die drie octaven was gezakt.
Een anticlimax als antwoord en een inbreuk op de speelse interactie. Mijn enthousiasme smolt als boter in een oververhitte pan.
“In dat geval trek ik me terug. Ik heb nog wat handwerk te verrichten.”
“Zolang het maar niet uit de hand loopt, Menck.”

Bleek dat gekke mens dan toch gevatter dan ik bevroedde.

.

geschreven door Menck Geplaatst in It's my life, Plezanteriën