Door het bos de bomen niet meer zien
.
“Wat zou je doen moest je de grote jackpot van EuroMillions winnen?”

Er was ooit een tijd dat vrienden en familie nog bijeen mochten komen en dat die vraag, doorgaans na de nodige hoeveelheden geestrijk vocht, plots op tafel werd gegooid. Meestal ontwaarde je dan prompt fonkelende ogen, hoorde je verbaasde uitroepen à la “Goh, ikke?” en kraakte menige hersenpan onder zoveel inderhaast opborrelende fantasie.
Vrijwel altijd zette de een of andere zatte nonkel in met “Ik zou me eens goed uitleven in de hoerenbuurt!” waarna zijn echtgenote een bleekgroen glimlachje om haar lippen forceerde en wat rozig aanliep terwijl ze haar eega ondertussen zo stiekem mogelijk een elleboogstoot uitdeelde. De tafelgenoten lachten de lach der beleefdheid annex medeleven, waarop Nonkel Zwans ostentatief een gulle teug van zijn zoveelste trappist nam en de minderjarigen vriendelijk doch dringend werden geordonneerd om in de veranda te gaan spelen.
“Ik zou al het prijzengeld verdelen onder de armen”, opperde daarop een bijdehante neef die ternauwernood de pampers was ontgroeid. Waarop verbaasde blikken van het gezelschap volgden. Neef begon vroegtijdig te proesten, sprak vervolgens luidkeels “De ene helft onder de rechterarm en de andere helft onder de linkse!” en barstte tenslotte in een gehuichelde bulderlach uit, de rest van de tafel meesleurend in zoveel onstuimig enthousiasme.
De toon was gezet.
Tante Marie wilde een Porsche, haar man Edelbert een Ferrari. “En de rest van de pot is voor de benzine, de taksen en de carwash!” Wederom vulde de woonkamer zich met exorbitante lachklanken.
Chloé, de aangetrouwde Griekse vlam van tante Kristien en van oorsprong een bedeesde freule, verhief tot ieders verwondering haar stem onder invloed van drie rum-cola’s en twee gin-tonics en richtte zich zelfs rechtstaand tot de kring. “Ik zou voor Kristien en ik een eilandje kopen in de Stille Zuidzee en aldaar met haar excessief genieten van al het moois dat dit paradijselijk leven te bieden heeft.” Na haar korte doch vurige pleidooi ontsnapte haar een boer voor dewelke ze zich allerminst excuseerde.
“Power to the lesbo’s!”, bralde de zatte nonkel, waarna hij weer, dit keer geheel onverholen, een elleboogstoot in ontvangst mocht nemen van zijn ondertussen rood aangelopen wederhelft.
Weet u wat ík zou doen moest ik ineens multimiljonair worden?
Ik zou me zes à zeven hectare grond kopen, er vervolgens twintigduizend bomen op planten en me dan de meest comfortabele hangmat ooit aanschaffen. De ene dag zou ik ze tussen een rode beuk en een winterlinde hangen, de dag daarop tussen een bloeiende catalpa en een hemelhoge populier. Dag in dag uit vogelgezang boven mijn hoofd alsook wild buitelende eekhoorns die een kolonie bonte spechten uiteendrijft, hiermee een parlement bosuilen uit hun slaap houdend.
Uiteraard zou Katrien me, bij voorkeur ten zeerste seduisant en gewillig, tal van drankjes, tapas en de meest exquise sushi serveren in de beslotenheid van ons privéwoud. Geen inkijk, geen doorkomen aan, dat spreekt voor zich. Mochten mijn bomen kunnen spreken, ze zouden u vertellen over de schare aan ondeugendheden waaraan we ons zouden overgeven. En vanuit mijn exclusieve jungle zou ik bloggen en vloggen over onze uitspattingen waardoor mijn lezersaantal pijlsnel ongekende hoogtes zou scoren en ik menig volger stikjaloers zou achterlaten.
Later zou ik, dwars doorheen mijn bos, een straat laten plaveien, waardoor ik ineens twee bossen zou hebben. Op die manier zou ik druppelsgewijs gasten toelaten die zouden kunnen kiezen tussen Bos 1 of Bos 2, respectievelijk het excessieve dan wel het feeërieke foreest. In het laatste zou de onderschatte Brugse dichteres Delphine Lecompte haar buitenissige poëzie debiteren wijl Katrien en ik in Bos 1 genot zouden offreren met een grote G.
Lijkt u dat wel wat?
Droom dan vooral verder.
Onze boomrijke habitat zou een overmatig grote horde wilde everzwijnen lokken, alsook wolven en mogelijks zelfs de Europese lynx. En wat met die schattige grootogige reeën die aangereden zouden worden op de druk gefrequenteerde straat te midden van onze beide bossen?
Er zouden jagers op ons natuurgebied afkomen, evenals stropers en gewiekste vogelvangers.
De bezoekers zouden massa’s afval achterlaten: blikjes, peuken, papier, volle pampers en overmatig gebezigde mondmaskers.
Avontuurlijke 4×4-adepten zouden gewetenloos de afgebakende weg verlaten en zich dwars doorheen de dichte bosschage talloze crosswegen banen met hun dieseluitbrakende terreinwagens. Ze zouden kampvuren organiseren tijdens gortdroge zomerdagen, daarmede brand veroorzaken en zich vervolgens als dieven in de nacht uit de voeten maken.
Katrien en ik zouden uiteindelijk machteloos moeten toezien hoe ons gestaag opgebouwde paradijs der woudreuzen met zijn rijke fauna in nietsontziende vlammen opgaat, gewis beseffende dat we ons niet eens hebben verzekerd voor dit omvangrijke eigendom.
Moest ik de grote jackpot van EuroMillions winnen?
Dan zou ik zonder de minste twijfel vooral in onbedaarlijk lachen uitbarsten.
Want ik speel geeneens mee.
En u?
Ik heb ooit, het lijkt wel in een vorig leven, een paar kraslotjes gekocht. Al wat het me opleverde was de grijze mul die ‘weggeschart’ werd met dat muntstuk van vijf frank. Toen een groepje collega’s een ‘lottopot’ begon met een bescheiden wekelijkse bijdrage was ik de asociale die weigerde eraan mee te doen. Zegt genoeg, zeker?
Mijn ouders waren van de generatie die oorlog en armoede had meegemaakt. Sparen, sparen, sparen was voor hen dé oplossing om nooit meer tegen te komen wat hen het leven zo moeilijk had gemaakt tijdens die vier jaar, namelijk onvoldoende reserve hebben om de veel te dure, schaars geworden primaire goederen aan te schaffen voor het gezin van zeven.
Zelf ben ik van de generatie later, die ook het ‘sparen, sparen’-systeem heeft toegepast, zij het in mindere mate. En dan komt een moment waar het lichaam sputtert en je met dat geld bijna niets meer kan doen. Geld kun je niet meenemen naar het twijfelachtige hiernamaals.
Er circuleert al een tijdje een moraliserende preek van Steve Jobs op Facebook. De man is vroeg gestorven met een vermogen van zeven miljard achter zijn gat. In die preek gaat hij van leer voor wat véél belangrijker is dan geld in het leven. Huh? Zijn redenering klopt als de klank van een dieselmotor, maar als je er zo over denkt, sterf je dan met zeven miljard Euro op je bankrekening? Stomme ezel, zeg ik dan, spendeer dat geld dan tijdens je leven volgens de principes waarmee je elke aardbewoner een geweten wil schoppen. Zo’n vermogen bezitten is degoutant, niet meer en niet minder. Doneer vier miljard aan de derde wereld, doneer er twee en half aan de wetenschap voor onderzoek naar kanker of weet ik veel, dan hebben je erfgenamen nog een half miljard over om de rijkaard uit te hangen. Toch?
Tot zover mijn korte commentaar bij dit tot nadenken stemmende stukje.
Een fijne zondag!
LikeGeliked door 1 persoon
‘dan hebben je erfgenamen nog een half miljard over om de rijkaard uit te hangen’. Denk je? Ik vermoed dat het eeder zal zijn ‘dan hebben je erfgenamen nog een half miljard over om ambras over te maken’.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo kun je het ook stellen… Maar dan hebben ‘de boekjes’ iets om over te schrijven, en kan een half miljard mensen ervan meegenieten :).
LikeLike
Da’ ook weer waar.
LikeGeliked door 1 persoon
Voorlopig las ik er nog niets over in Playboy. 😀
LikeLike
Dat zou zomaar eens kunnen. Geld doet geweld, luidt het.
LikeLike
En het hoeft niet eens om veel geld te gaan.
LikeLike
Zeker en vast niet, helaas.
LikeLike
Dat vind ik ook. We leven nú, straks misschien al niet meer.
Wij hebben een appeltje voor de dorst, maar we zitten absoluut niet op ons geld; het mag ook eens rollen.
LikeGeliked door 2 people
Ooit moét het rollen, dus waarom vandaag niet?
LikeLike
Ik zou het niet zo gauw weten, eerlijk gezegd. Zoals je zelf al aangeeft, zou er binnen de kortste keren een bende ongeregeld een puinhoop van maken. Ik hoef geen lotto te winnen om elke week een flinke zak sluikstort te rapen op onze wandelplek. En in de zomer 2 …
LikeLike
Sleuren met vuilniszakken? Mocht je het groot lot winnen, dan zou je je meteen dit kunnen aanschaffen:
😉
LikeLike
Nog voor jij aan je bos begon dacht ik daar al aan. Ik zou er zeker één aanplanten, want elke boom telt. De landbouw helemaal bio maken en de boer daar eerlijk voor belonen lijkt me ook wel wat. Voor de rest zou ik kapitaal inzetten om structurele armoede uit te roeien en jongeren van de straat te halen door ze een doel te geven.
Voor mezelf zou ik weinig veranderen, al zou een rolluik aan mijn slaapkamer om eindelijk in het donker te slapen wel een folieke zijn 😁.
Nu nog een lotje kopen.
LikeGeliked door 1 persoon
Een folieke, zeg je? Jazeker, folie tegen je raam verduistert ook goed. 😂
LikeGeliked door 1 persoon
Heerlijk dat fantaseren over ‘wat als we het groot lot zouden winnen?’ Manlief en ik doen het ook vaak… maar helaas, ook wij zullen dan toch eerst dat lotje moeten kopen.
LikeLike
Tja, voor wat, hoort wat. Maar de kans dat je West-Afrikaanse pissebedwratten oploopt, is vele malen groter dan de jackpot binnen te halen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Goh, dan zou ik eerst een lot moeten kopen …..
Ons grondstuk is groot genoeg voor de veie bomen die er staan, onder andere moeraseik, zomereik, els, es, esdoorn, beuk, etc, etc, en volgens beelden van de nachtcamera loopt er ‘s nachts heel wat rond: reeën (moeder en 2 jongen), vos(sen), wezelachtigen, das en wie weet wat nog. Ik geniet van de beelden en van de wetenschap dat die dieren vrij kunnen gaan en staan waar ze willen.
LikeLike
Jij bent inderdaad a lucky bird met zoveel bomenpracht in je grote achtertuin. Geen zin om eens een maandje van woning- en tuinruil te doen? 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn oudtante was schathemeltjerijk en won toen in een loterij ook nog eens 50.000 gulden. “De duivel schijt altijd op dezelfde hoop”, verzuchtte mijn moeder. Het schijnt dat het hebben van meer geld wel gelukkiger maakt – tot zekere hoogte. Ik zou er geen bezwaar tegen hebben om tot die hoogte te geraken … Ben echter jouw lotgenoot, namelijk ook eentje die tot nu toe zonder lot genoot.
LikeLike
Het is bewezen dat elke mens uiteindelijk terugvalt op zijn oorspronkelijke geluksgraad. De loterij winnen, stuwt je geluksgevoel de hoogte in, maar daarna neemt het hoe dan ook weer een duik naar af.
LikeLike
Wat een heerlijk stukje schrijven mijn beste M!
Wel, wij doen wel mee, je weet maar nooit… we zouden heel graag de gezichten van onze kinderen zien als ze bij de koffie een cheque krijgen van elk een paar miljoen 🙂. Ik zou mezelf/onszelf misschien een huis kado doen zonder buren en 4 Ridgebacks aanschaffen…
LikeLike
Dank je wel, mevrouw!
Een huis zonder buren lijkt me een puik idee. If only I were a rich man. Ow, wacht…
LikeGeliked door 1 persoon
😂😂
LikeLike
Persoonlijk dacht ik, 6 a 7 hectare? Is dat niet veel te weinig?
O, enne, kijk, ik kocht heel lang geleden wel eens een lottobriefje waar je nog met de hand de cijfertjes moest aankruisen. Dan mocht dochterlief er ook een aantal kiezen. Eventjes plezier voor een paar euro. Meer leverde dat niet op.
LikeLike
Natuurpunt, waar ik al vele jaren lid van ben, heeft voldoende aan vijf hectare om twintigduizend bomen ter aarde te bestellen. Ik zou ze alleen ietsje verder uit elkaar zetten zodat mijn golfkarretje nog zou kunnen passeren. 😉 Zes à zeven hectare, dus.
LikeLike
Ja, zo’n bos of groot woud, dat zou ik ook zien zitten. Maar in mijn droom komen geen ruziënde mensen of dieseluitbrakende auto’s voor hoor. Iedereen zou daar het belang van goed voor onze Aarde te zorgen, inzien. Met al mijn centen zou ik de macht hebben om hen dat goed in te peperen. Misschien toch eens een lotje kopen? 😊
LikeLike
Hilde for president!
Geen ruziënde mensen? Geen dieseluitbrakende auto’s? Zoals je schrijft: only in your dreams. 😀
LikeLike
Spijtig hè … 😉
LikeLike
Absoluut!
LikeLike
Mijn gedachte. Nu bomen planten? Bij leven en welzijn maak je niet meer mee dat dat een bos is. Mijn tip: koop een bos. Mijn lotjes? Neen. Zo’n lotenverkoper noemde mij eens berekenend dat ik daar geen geld aan uitgeven wou. Want ja, iemand moest winnen, toch?
LikeLike
Een nieuw bos betekent méér bomen, een bestaand bos kopen niet. Wist je overigens dat de gemiddelde boom een halve meter per jaar groeit? Na tien jaar zijn dat dus al vijf à zes meter hoge soldaten. Ik hoop er dan nog te zijn. 😉
LikeLike
Ik nog wel wat langer. 😀 Een boom van vijf meter is geen boom. 😉 Ik zou beide opties doen. Poen genoeg. Pret van twee.
LikeLike
🤣🤣 ik wel maar ik win jamais.
LikeLike
Troost je: je bent vooral niet alleen. 😌
LikeLike
Heel lang geleden toen de dieren nog spraken kocht ik af en toe eens een lotje van de
Nationale Loterij.
Niet in de hoop een hoop ellende de winnen maar om een of ander goed doel te ondersteunen.
Lang geleden dus.
Maar ziedaar: onlangs verschijnt op mijn computerscherm een melding dat ik als 1.000.000ste
lezer de kans heb om, onder andere, een Galaxy Alpha-Beta-Gamma-Delta, of hoe die dingen ook heten, te winnen.
Met deze prijs zou ik echt niet weten wat aan te vangen behalve iemand cadeau geven.
Wie niet waagt niet wint!
Ik won iets heel anders: een 30 dagen gratis abonnement op een Gay dating site.
Voor mij had deze prijs dezelfde waarde als die Galaxy: niks voor mij.
Mocht iemand toch interesse hebben: het spijt me, ik heb mijn prijs geweigerd.
LikeLike
Nein, danke. Ik heb hoegenaamd geen goesting in het verkennen van de bruine dreef. 😀
Maar bij deze steun ik je oproep: IEMAND?
LikeLike
Na negen jaar chronische vermoeidheid kan ik eindelijk weer wielrennen. Dat is me meer waar dan welke prijs ook.
Het is dat ik niet stikjaloers ben aangelegd anders werd ik het op jouw schrijven! Zeker en vast.
Koop van je losgeld geen loten maar gooi het in de sloot. Dan zie je tenminste nog kringetjes (-:
LikeLike
Mooi compliment, dank je wel!
De sloot? Is de Trevifontein ook goed? Ben ik nog eens weg. 😉
LikeLike
Het is hier vaak de verzuchting. Konden we maar eens het groot lot winnen.
Maar dan moeten we eerst meespelen hè.
LikeLike
Hier is echt geen speld tussen te krijgen. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Om de heerlijk beschreven huiselijke taferelen in de eerste alinea’s schoot ik herhaaldelijk in de lach.
Maar Menck, ik zou je ook een lekker wild volgroeid bos aanraden, moet vast wel ergens te koop zijn…
Wij spelen wel al jaren mee met de Postcodeloterij, winnen nooit meer dan een bak ijs of een chocoladereep.
Ik zou niet eens weten wat we met een miljoen moesten doen, behalve de kinderen en kleinkinderen een steun in de rug geven. We hebben al zo’n fijne tuin en zo’n lekker zittend huis, en aan verhuizen en reizen heb ik eigenlijk een broertje dood.
Hartelijke groeten, Zem.
LikeLike
Blij dat ik meermaals je lachspieren wist te activeren. Het zijn al sombere tijden genoeg.
Tja, kinderen heb ik niet, dus ik zou me volop kunnen laten gaan. Aan reizen heb ik evenzeer een broertje dood, doch verhuizen zou ik geen probleem vinden op voorwaarde dat zulks een heuse verbetering betekent. 😉
LikeLike
Geld hebben maakt niet gelukkig, maar het maakt het leven wel makkelijker.
Moet vreselijk zijn als je geldzorgen hebt….
En ja ik koop al eens een lotje voor de fun.
Ik gaf er nog aan een Nonkel voor zijn nieuwjaar en hij had 250 €. Zelf heb ik nooit dat geluk gehad, maar het is hem gegund 🙂
LikeLike