Door het bos de bomen niet meer zien

13 december 2020

.
“Wat zou je doen moest je de grote jackpot van EuroMillions winnen?”

Er was ooit een tijd dat vrienden en familie nog bijeen mochten komen en dat die vraag, doorgaans na de nodige hoeveelheden geestrijk vocht, plots op tafel werd gegooid. Meestal ontwaarde je dan prompt fonkelende ogen, hoorde je verbaasde uitroepen à la “Goh, ikke?” en kraakte menige hersenpan onder zoveel inderhaast opborrelende fantasie.
Vrijwel altijd zette de een of andere zatte nonkel in met “Ik zou me eens goed uitleven in de hoerenbuurt!” waarna zijn echtgenote een bleekgroen glimlachje om haar lippen forceerde en wat rozig aanliep terwijl ze haar eega ondertussen zo stiekem mogelijk een elleboogstoot uitdeelde. De tafelgenoten lachten de lach der beleefdheid annex medeleven, waarop Nonkel Zwans ostentatief een gulle teug van zijn zoveelste trappist nam en de minderjarigen vriendelijk doch dringend werden geordonneerd om in de veranda te gaan spelen.
“Ik zou al het prijzengeld verdelen onder de armen”, opperde daarop een bijdehante neef die ternauwernood de pampers was ontgroeid. Waarop verbaasde blikken van het gezelschap volgden. Neef begon vroegtijdig te proesten, sprak vervolgens luidkeels “De ene helft onder de rechterarm en de andere helft onder de linkse!” en barstte tenslotte in een gehuichelde bulderlach uit, de rest van de tafel meesleurend in zoveel onstuimig enthousiasme.
De toon was gezet.
Tante Marie wilde een Porsche, haar man Edelbert een Ferrari. “En de rest van de pot is voor de benzine, de taksen en de carwash!” Wederom vulde de woonkamer zich met exorbitante lachklanken.
Chloé, de aangetrouwde Griekse vlam van tante Kristien en van oorsprong een bedeesde freule, verhief tot ieders verwondering haar stem onder invloed van drie rum-cola’s en twee gin-tonics en richtte zich zelfs rechtstaand tot de kring. “Ik zou voor Kristien en ik een eilandje kopen in de Stille Zuidzee en aldaar met haar excessief genieten van al het moois dat dit paradijselijk leven te bieden heeft.” Na haar korte doch vurige pleidooi ontsnapte haar een boer voor dewelke ze zich allerminst excuseerde.
“Power to the lesbo’s!”, bralde de zatte nonkel, waarna hij weer, dit keer geheel onverholen, een elleboogstoot in ontvangst mocht nemen van zijn ondertussen rood aangelopen wederhelft.

Weet u wat ík zou doen moest ik ineens multimiljonair worden?
Ik zou me zes à zeven hectare grond kopen, er vervolgens twintigduizend bomen op planten en me dan de meest comfortabele hangmat ooit aanschaffen. De ene dag zou ik ze tussen een rode beuk en een winterlinde hangen, de dag daarop tussen een bloeiende catalpa en een hemelhoge populier. Dag in dag uit vogelgezang boven mijn hoofd alsook wild buitelende eekhoorns die een kolonie bonte spechten uiteendrijft, hiermee een parlement bosuilen uit hun slaap houdend.
Uiteraard zou Katrien me, bij voorkeur ten zeerste seduisant en gewillig, tal van drankjes, tapas en de meest exquise sushi serveren in de beslotenheid van ons privéwoud. Geen inkijk, geen doorkomen aan, dat spreekt voor zich. Mochten mijn bomen kunnen spreken, ze zouden u vertellen over de schare aan ondeugendheden waaraan we ons zouden overgeven. En vanuit mijn exclusieve jungle zou ik bloggen en vloggen over onze uitspattingen waardoor mijn lezersaantal pijlsnel ongekende hoogtes zou scoren en ik menig volger stikjaloers zou achterlaten.
Later zou ik, dwars doorheen mijn bos, een straat laten plaveien, waardoor ik ineens twee bossen zou hebben. Op die manier zou ik druppelsgewijs gasten toelaten die zouden kunnen kiezen tussen Bos 1 of Bos 2, respectievelijk het excessieve dan wel het feeërieke foreest. In het laatste zou de onderschatte Brugse dichteres Delphine Lecompte haar buitenissige poëzie debiteren wijl Katrien en ik in Bos 1 genot zouden offreren met een grote G.

Lijkt u dat wel wat?
Droom dan vooral verder.
Onze boomrijke habitat zou een overmatig grote horde wilde everzwijnen lokken, alsook wolven en mogelijks zelfs de Europese lynx. En wat met die schattige grootogige reeën die aangereden zouden worden op de druk gefrequenteerde straat te midden van onze beide bossen?
Er zouden jagers op ons natuurgebied afkomen, evenals stropers en gewiekste vogelvangers.
De bezoekers zouden massa’s afval achterlaten: blikjes, peuken, papier, volle pampers en overmatig gebezigde mondmaskers.
Avontuurlijke 4×4-adepten zouden gewetenloos de afgebakende weg verlaten en zich dwars doorheen de dichte bosschage talloze crosswegen banen met hun dieseluitbrakende terreinwagens. Ze zouden kampvuren organiseren tijdens gortdroge zomerdagen, daarmede brand veroorzaken en zich vervolgens als dieven in de nacht uit de voeten maken.
Katrien en ik zouden uiteindelijk machteloos moeten toezien hoe ons gestaag opgebouwde paradijs der woudreuzen met zijn rijke fauna in nietsontziende vlammen opgaat, gewis beseffende dat we ons niet eens hebben verzekerd voor dit omvangrijke eigendom.

Moest ik de grote jackpot van EuroMillions winnen?
Dan zou ik zonder de minste twijfel vooral in onbedaarlijk lachen uitbarsten.
Want ik speel geeneens mee.

En u?

geschreven door Menck Geplaatst in It's my life, Leesvoer, LOL, Natuur