Boe noch ba
We namen plaats aan een ronde glazen tafel, hij met een kloeke bel cognac en ik met een veel te slappe koffie. Op een aftands taboeretje dat in de hoek van de verder lege kamer stond, bevond zich zijn jonge bruid. Ik schatte haar begin dertig, mogelijks iets ouder. Het gros van de tijd zat ze met gebogen hoofd in haar glas water te staren als ware ze verlegen om in onze nabijheid te vertoeven.
Vorig jaar had hij haar ten huwelijk gevraagd. Ze had meteen ja gezegd, zelfs nadat hij haar had voorgesteld om definitief in België te komen wonen.
Ze liet zich, welhaast op fluistertoon, ontvallen dat ze nooit meer terug wil naar Thailand. “Belgium bettel”, besloot ze kordaat, al was van enige overtuiging in haar nederige decisie niet veel merkbaar.
“Haar Engels gaat erop vooruit”, gaf haar nieuwbakken echtgenoot me enigszins meesmuilend mee. “Maar nu volgt ze ook Nederlandse les. Nietwaar schat?”
“Ies moeluk, Dutch.” Waarna ze opnieuw het hoofd boog en haar volle aandacht weer op het glas water in haar handen richtte.
Hij is een naar België uitgeweken norse Duitser van achter in de zeventig. Drie jaar geleden verloor hij zijn eerste vrouw aan de dood door sterfte wegens overlijden. Zij had erop gestaan dat hij niet single zou blijven.
Na meer dan dertig jaar verblijf in ons land, is zijn uitspraak nog steeds erg Pfaffiaans. Voor de niet-Belgen onder u: hij spreekt Nederlands met een zware Duitse tongval.
“Nog ein Kaffee, Menck?”
“Nee, dank u. Laten we terzake komen.” Ik schoof mijn kartonnen mapje dichterbij en diepte een balpen uit mijn binnenzak op.
“Gut idee. Maar ich neem da nog ein beetchen cognac bei.” Hij stond op en slofte, zijn lege glas in de hand, naar het kleine aanpalende keukentje.
Er viel thans een welhaast breekbare stilte. Zij bleef gefascineerd naar haar glas water staren, misschien wachtend tot het geheel en al verdampte, en ik bladerde geruisloos door mijn schetsen en berekeningen.
“Ein kot, dus. Ein afdak, eigenluk. Für de fietsen enerzeids en für de containers anderzeids.”
Met containers bedoelde hij de plastic gft- en vuilnisbak. Onze noorderburen plegen die dingen wel eens kliko te noemen.
De constructie diende te worden opgetrokken in een onregelmatig gevormde, scherpe L-hoek van de tuin. De afmetingen werden me een paar weken geleden bij benadering doorgemaild. Voor de rest kreeg ik carte blanche, zolang het maar “Nicht zu duur” zou zijn. “Geen kostbare tand- und groefplanken, bitte. Als de rommel an das sicht van de straat onttrokken ist, ist das al lang goed voor mei. Alles klar?”
Toen de klus eenmaal achter de rug was, werd ik snel en correct vergoed. Via-via vernam ik dat meneer erg tevreden was over mijn werk. Me deze heuglijke tijding in eigen persoon meedelen, was echter teveel van het goeie. Hij is een man van weinig tot geen complimenten met een star, koud gezicht dat zich nimmer laat aflezen. Zoals het een rechtgeaarde stoïcijnse Duitser betaamt, denk ik dan.
Dit voorjaar mag ik tevens de nu nog geheel uit gazon opgetrokken tuin aanleggen. En er zelfs een tuinschuurtje construeren. Dat is me ook wat waard, natuurlijk, al had een persoonlijk compliment of een gemeende dankjewel wellicht nóg meer deugd gedaan.
* * * * *
Aanvangssituatie:
Schets van de berging vóór opmeting:
Uitvoering en afwerking:
Materialen:
- kerngeïmpregneerd vurenhout;
- dakbedekking: multiplex + EPDM rubberfolie;
- vloer: verharde dolomiet.
Later nog te plaatsen:
- goten + regenpijp
___
[ Foto’s & schetsen: © Menck ]
Bij een simpele avondwandeling in Pattaya zie je ze van ver komen, de dikbuikige Duitsers op leeftijd met een jong Thais meisje aan de hand, te gek voor woorden.
Enfin, de dame uit je verhaal zal zich over niet al te veel jaren eigenares mogen noemen van een woning met onvervalst Menck-kunstwerk naast de oprit. Ze hadden beter toch een eurootje meer geïnvesteerd, want als de regen uit de verkeerde windhoek komt zou het wel eens kunnen dat de inhoud van die bergplaats kletsnat wordt.
LikeLike
Wat je laatste zin betreft: dit is reeds het geval. Zoals altijd bedriegt gierigheid de wijsheid.
LikeLike
Al wordt dat dan vaak de uitvoerder verweten en niet de opdrachtgever. Want die voelt zich een big spender. Mooi werk!
LikeLike
Dank je wel. Tot op heden bleef ik vrij van verwijten. 😉
LikeLike
Zit ik naar die verharde dolomiet te kijken en vraag ik me af, wat is dat dan juist? Stamp je dat aan?
LikeLike
Dat is dolomietgruis (korrelgrootte 0-5) die droog wordt vermengd met cementpoeder. Na alles te hebben aangebracht, genivelleerd en gestampt, wordt het goedje ingewaterd waardoor het hard wordt. De kleur blijft die van de dolomiet doordat de cementgruis tussen de korrels loopt.
LikeLike
Ik heb vanop de eerste rij toegekeken hoe meisjes uit die regionen zich “vastklampen” aan westerse mannen, enkel en alleen met de hoop naar Europa te kunnen komen, er komt geen greintje liefde aan te pas.
Verder bewonder ik je vakmanschap! 👍
LikeLike
Van enige liefde is daar duidelijk geen sprake. Zij is er om, gezien zijn hogere leeftijd en wankele gezondheid, voor hem te zorgen. And that’s it.
Merci voor het compliment!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik moest meteen denken aan Eigen Kweek eigenlijk maar die Philipijnse was iets beter ingeburgerd. En Frank was gene Duutser. Maar toch, mooi kotje. Lijkt iets beter in elkaar gezet dan ons fietskotje….
LikeLike
“Klein” verschil: Frank en Julita zien elkaar graag. Bij de twee uit mijn relaas komt er geen liefde aan te pas.
LikeGeliked door 1 persoon
Volgens mij betaalt die vrouw toch een hoge prijs voor dat leven in het rijke Westen. Meer dan de norse Duitser voor zijn keurig gemaakte berging.
LikeLike
Haar gedachte over haar veel oudere man is: sterven = erven. Money makes the world go round.
LikeLike
Een hovenier is ook een halve timmerman en een halve stratenmaker. Je bent een vakman Menck, dit is geen half werk. Het zou wat meer moeten mogen kosten. Vloer van verharde dolomiet: doet het niet!
LikeLike
Lees vooral eens mijn beschrijving over de vloer van verharde dolomiet die ik bij Bentenge plaatste, een paar reacties terug. Net iets anders dan wat je dacht, bevroed ik.
Merci voor je mooie compliment, Marry!
LikeLike
Klopt. Ik had niet op het cementpoeder gerekend.
LikeLike
Ik wist dat er in B nog plaatsen waren waar de Duitsers na ’45 nog niet vertrokken zijn …. Goei handwerk!
LikeLike
De Oostkantons?
LikeLike
Properkes, maar dat lampepoetsersgras vooraan staat er maar triestig bij of is het nog maar kort aangeplant?
LikeLike
Op de foto was het pas aangeplant. Komt wel goed.
LikeLike