Tag: #De eerste keer
De Belgisch-Nederlands-Mozambikaanse blogger Koen Schyvens gooit een – ongetwijfeld hardhouten – stokje ofte tag doorheen de blogosfeer. Laat het toevallig ook op deze stek zijn terechtgekomen: #De eerste keer, een virtuele calvarie in elf staties:
- Wanneer heb je voor het eerst gevlogen?
In 1985. Mijn toenmalige vriendin en ik hadden onze laatste centen bijeengelegd voor een helikopterluchtdoop. Voor de studenten die we in die tijd waren, was dat vluchtje een bijzonder prijzige aangelegenheid.
En toch had ik deze uitspatting voor geen geld ter wereld willen missen; we vlogen over beider ouderlijke woningen, zagen onze ouwelui op straat staan zwaaien en ontdekten dat de immer uit de hoogte doende buurman van drie huizen verder zowaar een zwembad van olympische afmetingen in zijn tuin had. Dolletjes!
Ik herinner me nog het fijne, welhaast tintelende gevoel dat zich in mijn maagstreek nestelde toen het luidruchtige hefschroefvliegtuigje ons richting luchtruim tilde. Al kan dat ook geweest zijn omdat mijn vriendinnetje gedurende de ganse vlucht mijn hand vasthield. Ik verdenk haar heden nog steeds van schijtluizigheid, iets dat ze nooit ofte nimmer heeft willen toegeven.
Later ben ik, omwille van de job die ik toen uitoefende, nog ettelijke keren helikoptergewijs van de grond geweest. Vlucht na vlucht bleef ik het een overdonderende belevenis vinden.
- Waar ging je voor het eerst naar school?
Naar de kakschool in Zedelgem, een plattelandshol vlak bij Brugge. Mijn eerste juf was Greta, een ongelooflijk lief mens. Afgelopen zomer heb ik nog een ganse tijd met haar gepraat. En hoewel ze thans een dame van een zekere leeftijd is, herkende ik haar na welhaast zevenenveertig jaar meteen. (Doch zij mij niet, de seut.)
- Waar en wanneer ging je voor het eerst zonder je ouders op vakantie?
Het zal u hooglijk verbazen, doch ik ben nooit met mijn ouders op vakantie geweest. Het nest waar ik opgroeide, was even arm als warm, ziet u. Mijn eerste reis zonder mijn ouwelui – naar Pescara in Italië – was zodoende tevens mijn eerste reis tout court.
- Wat weet je nog van de allereerste keer dat je alcohol dronk/proefde?
Ik proefde, op vijftienjarige leeftijd, voor het eerst een pilsje: een Jupiler. Dat spul vond ik toen zo vies en bitter smaken, dat ik het nadien nooit meer heb genuttigd. Tot op heden ben ik nog steeds geen echte bieradept, feitelijk.
- Wat is de eerste single / lp / cassettebandje / cd die je zelf kocht (of kreeg)?
‘I want Candy’ van Bow Wow Wow. Die aankoop geschiedde in 1982 en vond plaats in de toenmalige piepkleine Brugse Bilbo.
- Wie was de eerste dode mens die je zag?
Wie hij was, weet ik niet. Wel dat ik hem heb gewassen. Klaarstomen om af te leggen, noemden we dat destijds in het Militair Hospitaal te Keulen alwaar ik tien maand actief deel uitmaakte van de verzorgende staf.
- Weet je nog iets van de eerste keer dat je de zee zag?
Ja hoor. Ik was een kind en weet nog dat ik dacht: ‘De zee is zó machtig mooi en fascinerend dat ik later in haar buurt wil komen wonen.’
En alzo geschiedde.
- Waar stond het bed waarin je voor het eerst sliep nadat je je ouderlijk huis had verlaten?
In de master bedroom van het eerste huurhuis waar mijn ex en ik voor vier jaar introkken. Dat statige pand was eigendom van mijn toenmalige schoonouders. Zulks was huren aan een zeer zacht prijsje, wat ik je brom.
- Wie was de eerste niet-Nederlander / niet-Vlaming / iemand met een andere culturele achtergrond waar je mee hebt gepraat?
Véronique, een Parijse schone met wie ik alras een langdurige grensoverschrijdende liefdesrelatie aanknoopte. Het was het begin van wat ik ‘Mijn Franse Periode’ noem en aan dewelke ik met enorm veel genoegdoening terugdenk. Wat een hete spetter was die Véro, zeg!
- Wat was de eerste plek die je bezocht buiten Europa?
Geen.
En een extra vraag voor de openhartige liefhebber:
- Wat weet je nog van de eerste keer dat je je (al dan niet huidige) partner voor het eerst helemaal bloot zag?
Dat moet in een later stadium een belevenis geweest zijn zoals ik ze ooit alhier beschreef.
Doch in het allerprilste begin was de eerste gedachte die mijn harses bekroop nadat we elkaar hadden uitgekleed: ‘Heeft werkelijk élk meisje zo’n opzichtige mol-met-een-open-ruggetje op de plaats waar haar benen samenkomen?’
Yep, we schrijven the eighties en ik was, zo bevroedde u allicht wel, een groentje van jewelste.
En u?
En ik die dacht dat ik je op een foutje kon betrappen. Naar mijn menig is Jupiler-bier pas in de jaren tachtig op de markt gekomen, maar blijkbaar bestaat het al van 1966.
De ‘Bilbo’ in Brugge was destijds dé platenwinkel bij uitstek. Ook ik liep daar al eens rond, maar kopen deed ik zelden.
Schitterende invulling, Marcel!
LikeGeliked door 1 persoon
Ik was vijftien lentes jong toen ik Jupiler proefde. Dat was in 1982. Het bier-met-de-stier was toen al zestien jaar op de markt. 😉
LikeLike
Jupiler zal ook mijn eerste Pilsje geweest zijn, mijn ouders waren er bij, dus het mocht. Maar nee, ook ik vond het niet lekker.
En wat mis ik de Bilbo…
LikeLike
Ik heb ongelooflijk veel zakgeld verpatst in de Bilbo. Maar steeds met volle goesting!
Dat waren nog ’s schone tijden, verdorie.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad, wat een “seut” dat de juf jou niet herkende!
In the eighties was ik ook nog een groentje.
Vooral het lézen van hardhouten stokjes vind ik leuk.
LikeLike
Ach, in tijden van algehele blogmalaise durf ik al wel ’s zo’n stokje te vangen.
LikeLike
Yep, leuk om te lezen
LikeLike
“Een mol met een open ruggetje.” Waar haal je het vandaan!
Ik lach me weer eens te barsten om jou. Bij vlagen ben je geniaal. En vaker nog briljant.
LikeGeliked door 1 persoon
Te veel eer, doch dank je wel, Marry.
LikeLike
Anders ben je ook niet zo bescheiden, hè!
LikeLike
Noem mijn bovenstaande comment gerust een kortstondig moment van zwakte. Zulks is gelukkig van zéér snel voorbijgaande aard.
LikeGeliked door 1 persoon
En dan moet je het ’s meemaken! 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dat overgenomen stokje werd een leuk stukje om te lezen. Misschien waag ik (later) ook nog eens een poging.
Groetjes,
Dorothé
LikeGeliked door 1 persoon
Gewoon doen!
LikeGeliked door 1 persoon
Bow wow wow in den Biilbo. Ik zit even na te zuchten bij deze fijne invulling. En ik neem even mijn pet af voor een mens die nog nooit Europa verliet. De goed verborgen groene jongen in me zegt, wauuuuuw. Op een andere manier dan Tiny dan wel.
LikeLike
Als het even kan, zal deze mens ook nooit Europa verlaten. 😉
De tijd van de Bilbo is heden nog slechts – heerlijke! – nostalgie. Wanneer komt die teletijdmachine er, denk ik dan; ik ben nu al aan het sparen.
LikeLike
Geweldig om te lezen en die ‘mol met een open ruggetje’ ga ik onthouden. Maar hoe ga ik dat proberen te zeggen in het Portugees?
LikeLike
Mole com costas abertas. Enfin, toch volgens Google Translate. 😉
LikeLike