Touching the chimney
Nu de nevels de velden inpalmen, de avonden worden geboetseerd uit klamme kilte en geen vogel nog met schemergezangen onze groene long verblijdt, heeft ons kattentrio eensgezind besloten om vaker en langer genoegen te nemen met de woonkamer als territorium. Ze duffelen zich in dekentjes, vleien zich op vensterbanken en wentelen zich vol welbehagen in de breiwolmand van madam Menck.
Slechts sporadisch trekken ze met tegenzin een poos de tuin in om die lokaal te bemesten. Als ik tijdens een dergelijke sanitaire stop in de tuin vertoef, houden ze me, als ware het om me te paaien, een poos gezelschap. Vandaag, manifest misbruik makend van wat de media vanmorgen massaal meldden, gaf Zohra me vanop de pergola onmiskenbaar mee dat ze het ten zeerste zou appreciëren mocht ik ’s avonds de verwarming activeren. Dat haar baasjes eerder opteren voor een trui dan voor een paar graden extra warmte, zinde haar zichtbaar niet. Haar langdurige pootwijzing liet dan ook niets aan de verbeelding over: er moest maar weer eens rook uit de schoorsteen komen.
Terwijl ik dit schrijfsel tik, trekt er een weldadige gloed door de woonkamer.
Op elke vensterbank boven een radiator heeft zich, parmantig spinnend, een poes geposteerd.
Een toegeeflijkheid mijnentwege. Het is tenslotte vier oktober, niet?
[ Foto: Menck W. ]
Dierendag wordt hier dit jaar niet echt gevierd wegens het onlangs heengaan van onze trouwe viervoeter (ik moet ze wel nog eens bloggewijs eren), maar onze kat vindt het ook heerlijk dat we sinds gisteren de avondkilte doorbreken door middel van een knetterend houtkachelvuur. En wie kan ze ongelijk geven…..
LikeLike
Een kat leeft bij de gratie van drie dingen: knusheid, behaaglijke warmte en eten.
LikeLike
Ik heb vandaag geen spinnen opgezogen met de stofzuiger omdat het tenslotte ook dieren zijn.
Groetjes,
Dorothé
LikeLiked by 1 persoon
Je reactie doet me eraan denken dat ik dringend eens moet stofzuigen. Aargh.
LikeLiked by 1 persoon
Dus de kat hield je gezelschap toen je tijdens een sanitaire stop in de tuin vertoefde?
Zal een verkeerde interpretatie zijn… Mijn buurman zaliger, notoir drinker, stond dagelijks meerdere keren tegen zijn tuinhuis te p.ssen. Telkens ik achterin mijn tuin moest zijn rook ik niet bepaald de geur van jasmijnen…
LikeLike
Je interpreteert het toch iets anders dan ik het bedoelde, me dunkt. 😀
LikeLike
Iedereen heeft het maar over werelddierendag en ik mis mijn twee katten… Dat fantastisch lief van mij wil echter geen dieren in huis. En ook niet in de tuin. Hmm.
LikeLike
Dan is er helaas maar één oplossing: buitengooien dat lief! 😎
LikeLike
Oei. ’t Is zijn huis… 😦
LikeLike
Brugge die scone lonkt, my dear. 😉
LikeLike
Die eerste zin: pure proza! Prachtig, Menck.
Die foto is natuurlijk een giller. Nooit gedacht dat katten zo bereidwillig waren aan ongeacht wat mee te werken (-:
Wij hebben gisteren (ook dierendag) de waakvlam van de haard aangestoken. Maar dat was eerder om onszelf dan hond en konijn plezier te doen.
Zonnige groet
LikeLike
Dank je wel voor het lieve compliment. Altijd fijn als er eens iemand op de tekst zelf reageert.
Zohra is een zotte doos. Ik kan op een dag wel tientallen gekke poses van haar op foto vastleggen.
LikeLike
Wat warmte en behaaglijkheid aangaat, spreken poezen altijd de waarheid.
Ik sluit mij daarom graag bij ze aan. Dierendag of gen dierendag.
En voor jou geldt hetzelfde: mooi beschreven, Menck!
LikeLike
Dank je wel, Zem. En yep, katten zijn dol op warmte en behaaglijkheid. En op eten, dat ook.
LikeLike
Hier is het, cliché, cliché, elke dag dierendag. Onze Misty krijgt heul veul aandacht en liefde, elke dag weer. De kachel nu al aandoen, stuit de Zeeuw in mij, tegen de borst 😉
LikeLike
Ach, vandaag is de verwarming alweer uitgeschakeld, hoor. Dierendag is immers voorbij. Ik heb wel extra kattendekentjes voorzien.
LikeLike
Op en top gezelligheid!
LikeLike
Prachtig stukje geboetseerd proza, een “Menck-pur-sang” en dan nog wel over een onderwerp dat me matig (lees: eigenlijk niet) interesseert. Je moet het maar doen 🙂
LikeLike
Hier leeft de kat nog steeds veel buiten, maar begint ze wel wat gewicht te winnen, zoals iedere winter
LikeLike
Na die openingszin is er geen ontkomen meer aan het herfstgevoel.
Of katten de monopoliehouders zijn van de hang naar knusheid? Jeppe heeft hier op ons vakantie-adresje weer iets nieuws bedacht: hij moest en zou zijn slaapdeken in de hangkast hebben. (Vandaar is het maar one giant leap tot op het voeteneinde van het bed, natuurlijk…)
LikeLike