Hit & Run

29 september 2016

Elk weekend verorber ik met veel plezier de rubriek Hit & Run in dS Weekblad, de bijlage aan De Standaard. Daarin wordt telkens een bekende dan wel minder bekende persoon bestookt met een resem korte vraagjes.
Teneinde de scribent achter deze blog nóg wat beter te leren kennen, zelfs na tien jaar ronddolen in de blogosfeer, vuur ik diezelfde vragenlijst eens op mezelf af. En wat meer is: ik zou het bijzonder fijn vinden mocht u vervolgens hetzelfde doen op uw blog. Want, toegegeven, stiekem zijn we uiteindelijk toch allemaal nieuwsgierige aagjes.

 

B E E T J E    J A M M E R    D A T    Z E    D I E    D A G    K N O F L O O K    H A D    G E G E T E N.

Wat is uw vroegste herinnering?
Ik was tweeënhalf toen ik ineens een heftige aanval van valse kroep kreeg. Wijl mijn moeder in paniek de 900 – de huidige 100 of 112 – belde, nam mijn tante me in haar armen in een poging me al wiegend tot bedaren te brengen. Ondertussen dacht ik dat ik stikte en aan mijn laatste minuten bezig was. Nog steeds krijg ik het benauwd als ik er aan terugdenk.

Welke levende persoon bewondert u het meest, en waarom?
Mijn madam. Om haar tomeloze energie en haar ontzettend doelgerichte aanpak van de dingen. En om haar goede smaak, dat spreekt voor zich.

Wat is uw grootste angst?
Een lange lijdensweg vooraleer te sterven. Doodgaan in mijn slaap vink ik als beste optie aan.

Wat is uw meest onhebbelijke karaktertrek?
Sarcasme.

Welke eigenschap stoort u het meest bij anderen?
Domheid en kortzichtigheid. En niet met beide voeten op de grond kunnen staan. Zweefteven en dromers: thanks, but no thanks.

Wat was uw meest beschamende moment?
Een scheet durven laten terwijl ik diarree had, met een volle broek als gevolg. Op dat eigenste moment bevond ik me in de les fysica in het vijfde middelbaar. Prompt waren er veertig ogen op me gericht. Weken later werd ik er nog mee uitgelachen.

Wat is uw dierbaarste bezit?
Mijn vrijheid, zowel in handelen als in gedachten.

Wat maakt u ongelukkig?
Momenteel vooral de Belgische politiek.
Altijd: geweld.

Over welk deel van uw uiterlijk bent u het minst tevreden?
Mijn buik. Hij leidt net iets teveel een eigen leven als ik stap, if you know what I mean.

Wat is uw favoriete boek?
Turks fruit van Jan Wolkers.
Als kind: Waterschapsheuvel van Richard Adams.

Wie of wat is de liefde van uw leven?
Mijn partner. En de natuur.

Wat was de beste kus van uw leven?
De eerste met mijn eerste lief. Beetje jammer dat ze die dag knoflook had gegeten.

Wat is uw foutste guilty pleasure?
Accordeonmuziek beluisteren. Ik vind zo’n trekzak een machtig instrument, eigenlijk.

Wat bent u verschuldigd aan uw ouders?
Ik moet mijn vader nog vijftig euro. Verder: niks. Maar ik sta immer voor hem klaar.

Wie mag er aanschuiven aan uw droomdiner?
Etienne Vermeersch. Heleen Debruyne. Bart De Pauw. Christine Van Broekhoven. Stephan Vanfleteren.

Welke stopwoorden en –zinnetjes gebruikt u te veel?
Echt.

Wat is de ergste job die u ooit hebt gedaan?
Als vakantiejob een maand lang biervaten leveren aan kusthorecazaken in opdracht van een brouwer. Die loodzware ondingen moesten steevast een diepe en nauwelijks toegankelijke kelder in.

Wat was uw grootste teleurstelling?
Toen mijn ouders het – geheel foute – advies van het PMS (heden CLB) volgden aangaande mijn studierichting (Economie). Ik wilde de creatieve toer op.

Als u terug in de tijd kon reizen, waarheen zou u gaan?
Naar het ouderlijke dorp in de jaren zestig-zeventig van de voorgaande eeuw. Niet als kind, doch dit keer als pakweg twintigjarige.

Noem één ding dat de kwaliteit van uw leven zou verbeteren.
Stoppen met roken.

Wat beschouwt u als uw grootste prestatie?
Dat ik mijn stresserende kantoorbaan de rug heb toegekeerd om uiteindelijk mijn droom na te streven en waar te maken.

Waar zou u nu het liefst willen zijn?
Op een picknickdeken in de feeërieke tuinen van Monet. Een smos in de ene en een kop koffie in de andere hand will do.

Wie moet u spelen in de film van uw leven?
Koen De Bouw. Topacteur.

Wat is uw favoriete geur?
Kokosdouchegel. Dieselwalm. Verse koffie.

Hoe komt u tot rust?
Muziek beluisteren. Tuinieren. Badderen. En slapen, vaneigens.

Van welke gewoonte zou u graag af willen?
Ettelijke keren checken of alle lichten uit zijn voor ik ga slapen. Meer een dwangneurose, vrees ik.

Wanneer hebt u voor het laatst gehuild?
Dat weet ik niet meer. Als ik huil, verlies ik mijn adem. Zodoende ben ik effenaf bang om te huilen, iets wat soms erg belastend kan zijn.

Wat houdt u wakker ’s nachts?
Muggen. Verder niks.

Welke song mogen ze spelen op uw begrafenis?
The man with the child in his eyes van Kate Bush.

Hoe wilt u herinnerd worden?
Als hij die humor hoog in het vaandel droeg en het leven niet al te ernstig nam.

geschreven door Menck Geplaatst in Challenge, It's my life