Polychrome veelzijdigheid

17 januari 2016

Geregeld krijg ik de vraag of je Helleborus ook kunt houden in pot. Mijn antwoord is gestoeld op ervaring: beter van niet.
Nochtans wordt op groensites, in magazines of bij het tuincentrum vaak het tegenovergestelde beweerd. Helaas is er tussen theorie en praktijk niet zelden een wereld van verschil. In een pot is Helleborus geen lang leven beschoren, ongeacht de soort. Een jaar of twee, drie lukt nog net, maar daarna gaat het snel bergafwaarts met de plant. Waar het aan ligt, daar ligt het aan.

Nooit kreeg ik echter de vraag of je Helleborus ook als snijbloem kunt aanwenden. Gek, want net dat kan wél.
Al dien ik hier een belangrijke kanttekening bij te maken: niet met de steel in een vaas doch enkel als bloemhoofdje drijvend op het water. Loop dus niet als de wiedeweerga naar de bloemenzaak om een ruiker Helleborussen, want die vind je nergens. Trek daarentegen de tuin in met een schaar. Knip de bloemhoofdjes nooit af als het vriest. Beperk je tot één à twee bloemetjes per plant. En laat vooral een stukje steel aan elke bloem; dat zal fungeren als watertoevoer.

Het resultaat is een fraai polychroom geheel dat om en bij de twee weken standhoudt. In de tuin laten Helleborussen hun hoofdjes hangen zodat je ze moet oprichten om van hun schoonheid te kunnen genieten. Maar als drijfbloempjes blikken ze je fleurig aan.
Hoe meer kleurdiversiteit je in de schaal kunt brengen, hoe geslaagder de compositie wordt. Het is dus zaak om verschillende soorten Helleborus in je tuin te hebben. Of om, al dan niet stiekem, op rooftocht te gaan bij de buren, dat kan ook.

Tenslotte gedijt Helleborus ook als – tijdelijke! – kamerplant.
Verhuis je aankoop van de tuinzaak naar een mooie pot in de huiskamer. Weet hierbij dat deze kamerplant ad interim na de bloei zo snel mogelijk de tuin in moet. Vertrouw ze echter nooit aan de volle grond toe als het vriest.

[ Foto’s: Menck | Twaait ]

geschreven door Menck Geplaatst in Natuur, Tuinstruinen