Mister Sandman, bring me a dream(present)

24 september 2015

Het dochtertje van een bevriend stel, een kleuter nog, verjaarde begin deze zomer. En wat doet een mens die zijn wereld wat kent bij een dergelijke aangelegenheid? Yep, een cadeautje doneren.
Een zonnekind – dat is ze overigens letterlijk en figuurlijk – verdient een zonnig geschenk. En zonnig staat bij mij te boek als zomers.
Maar wat is een typisch zomers presentje? En hoe hou ik het daarenboven ook nog ’s een beetje origineel?

Even de Van Dale raadplegen:

ori·gi·neel (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)
1 oorspronkelijk, onvervalst
2 uit iem. zelf voortkomend, niet van iem. anders afgekeken
3 met originele ideeën

Iets dat zonder de minste twijfel oorspronkelijk en onvervalst is, is meestal iets dat je zélf creëert. En zodoende mikte ik op een geheel eigenhandig vervaardigd cadeau.
Dat bovendien zomers is.
En dat voor een kleuter bestemd is.
Hm.

Een tweetal weken voor het verjaardagsfeestje zag ik de uk uitgelaten in de weer met een schepje en wat bekertjes. Ze was papa’s bloemenborder aardig aan het molesteren en had daar ongelooflijk veel schik in. Op dat moment wist ik het: ik maak een zandbak voor dat kind.

Een zandbak?
Hoezo, origineel?
Ik hoor het u denken tot hier: heelder speelgoedwinkels liggen volgestapeld met zandbakken allerhande, plastic en houten exemplaren, al dan niet als bouwpakket.
Doch geef toe dat zulke dingen doorgaans van veeleer bedenkelijke makelij zijn. Te klein, onhandig qua formaat of vormgeving, wankel, geen lang leven beschoren in de buitenlucht en ga zo maar door.
De zandbak die ik zelf in elkaar wilde boksen, moest jaren aan een stuk buiten kunnen blijven staan. Ook in de gure seizoenen, jazeker. Zelfs met de vele bladval in de herfst, met de regen en sneeuw in de winter én met de huiskatten die er het jaar rond maar wat graag hun ei in kwijt zullen willen, mag het zand niet vies of nat kunnen worden. Een duurzaam en vooral afsluitbaar geheel, kortom.

Om een lang verhaal kort te maken: ik slaagde in mijn missie. Zij het weliswaar ten dele.
De zandbak is vervaardigd uit solide kerngeïmpregneerd tuinhout. Netjes in elkaar klikkend wegens het tand- en groefprincipe. Het is een constructie geworden die zelfs na tien jaar buiten vertoeven beslist nog geen krimp zal geven.
De onbehandelde flutdingetjes die je in het commerciële circuit vindt, vervallen in het niets tegen deze onvervalste zandbunker. Bovendien is mijn exemplaar goedkoper, want ik betrok het materiaal bij mijn vertrouwde groothandelaar en betaalde er net geen veertig euro voor, vijftien zakken gewassen zand incluis.
Maar qua originaliteit – en ik geef dit écht niet graag toe – schoot ik helaas allerminst de hoofdvogel. Mijn constructie ziet eruit als eender welke houten zandbak waar dan ook in Vlaanderen.
Een beetje gemiste kans dus, al is mijn verjaardagspresentje dan wel groter dan de overal te koop aangeboden bakjes: anderhalve bij anderhalve meter. Bewegingsruimte zat, kortom. Daar passen geheid een heleboel zandkastelen in.

Ondertussen is de zomer wijlen. Het presentje is een schot in de roos gebleken.
En daar waar menig zandbakbezitter heden zijn kant-en-klare prefabconstructie aan het leegscheppen en demonteren is om ze tot volgende zomer naar de zolder/kelder te verbannen, blijft mijn exemplaar trouw op post.

Geen centje pijn, beste lezer: ligt daarin uiteindelijk toch niet een klein beetje originaliteit vervat?

[ Foto’s: Menck | Twaait, m.u.v. de laatste drie beelden: ouders jarige ]

geschreven door Menck Geplaatst in Doe-het-zelf, Feest!