Van naaldje tot plaatje

16 februari 2015

Driewerf hoera, want dit weekend heb ik, zonder de minste twijfel, een oude liefde van 41 lentes in mijn armen gesloten met een innigheid van heb ik jou daar. Prompt sloegen de vonken van weleer in alle hevigheid over.
Wat meer is: ik hoop van harte dat onze nog prille relatie heel lang mag blijven duren, want ik geniet er met volle teugen van. Er is weer muziek in mijn leven. Het soort muziek waar ik véél te lang van verstoken ben gebleven.

Mijn madam was oprecht blij voor me. “Wat een heerlijk model!” fluisterde ze me toe na de eerste kennismaking. “Echt een klassieke schoonheid.”
Iets wat ik alleen maar kon beamen.

“Kunnen je helden van weleer eindelijk eens uit de kast komen”, gaf ze me enthousiast mee.

“Wees maar zeker! Beter dan ze te moeten ophangen, nietwaar?”

Ik stuurde een omineuze knipoog haar richting uit. Waarna we schier gelijktijdig naar de deurklink grepen en Sint-Valentijn binnenlieten.

* * *

Deze snaaraangedreven Philips electronic 677 direct control is van bouwjaar 1976 en kwam mijn richting uit met een heuse meevaller: een – gloednieuwe! – reservenaald. (Waar kun je die dingen nog kopen tegenwoordig?) Bovendien is hij aansluitingsgewijs geheel compatibel met mijn trouwe stereoketen (anno 1991).
Hoewel Philips niet echt gekend was als platenspelermerk, viel deze draaitafel destijds op door zijn zeer goede prijs-kwaliteitsverhouding. Niet zelden kwam dit model als beste uit de tests. Natuurlijk werd het dan wel vergeleken met draaitafels uit dezelfde prijscategorie, maar het kon desalniettemin makkelijk de concurrentie aan met de toenmalige duurdere merken zoals Dual (mijn allereerste platenspeler!) en Thorens.

[ Foto’s: Menck | Twaait ]

geschreven door Menck Geplaatst in It's my life, It's only love, Muziek, Uit d'ouwe doos