Preludium?
“Merde!”
Ineens was het pikdonker.
Enigszins op de tast legde ik mijn boek op de grote rieten linnenmand.
“Merde!” riep ik nog eens. Luider dit keer.
Zowel de grote bolle lamp boven het bad als de drie halogeenspots boven de dubbele lavabo hadden het begeven. Toen daagde het me: een elektriciteitspanne.
Ik ging rechtop zitten. Een golf badwater klotste daarbij over de rand, onmiddellijk gevolgd door een klaagkreet. De humide ondulatie moest op Chatblis zijn terechtgekomen. Mijn dikke kattin posteert zich traditiegetrouw naast de kuip als ik badder. Thans hoorde ik hoe ze zich blazend uit de voeten maakte.
“Merde!” vloekte in ten derde male, heel luid nu. Ik bewoog mijn rechterhand tastend over het deksel van de linnenmand op zoek naar een handdoek. Ik stootte mijn boek op de ondertussen kletsnatte grond en kieperde een lege koffiemok om. Geen handdoek te bespeuren.
Zo voelt het dus als Stevie Wonder een bad neemt, dacht ik toen ik voorzichtig uit het water stapte. Hevig druipend schuifelde ik naar het handdoekenrekje.
Nadat ik me haastig had afgedroogd, bewoog ik mijn linkervoet heen en weer over de vloer tot ik tegen mijn slippers stootte. Vervolgens begaf ik me als je reinste pantoffelheld met voor me uitgestrekte armen richting keuken. Ik liep nergens tegenaan en vond de zaklamp op het aanrecht. De batterijen bleken overjaars.
Ineens realiseerde ik me dat de straatlantaarn voor de woning geen licht door de ramen wierp. Het was pikdonker in de keuken. Op zijn minst gans de straat zat dus zonder elektriciteit. Fijn was dat; naar de zekeringskast lopen, desnoods met behulp van kaarslicht, kon ik nu wel vergeten. Kaarsen, begot! Waar liggen die krengen?
Ik schuifelde verder, richting living. Toen ik op een speeltje van de poezen trapte, weerklonk er een schel gepiep. Ik schrok me het apezuur.
Op de tafel stond een theelichtje in een glazen houder. Nu nog een aansteker. Die zat in mijn broekzak. Mijn broek lag in de badkamer. Zwaar zuchtend vatte ik de terugweg aan. Het afschakelplan zal rampen teweegbrengen, flitste het door mijn hoofd, waarna ik hard tegen een stoel stootte, mijn knie bezeerde en God aanriep in niet voor publicatie vatbare termen.
In de badkamer vond ik na enkele handtastelijkheden mijn jeans. Ik trof mijn aansteker in de achterzak. And then there was light. Opmerkelijk hoe krachtig zo’n simpel kaarsschijnsel is na tien minuten volslagen duisternis. Ik wandelde, de kaars voor me uit houdend, terug naar de woonkamer. Ik plaatste het theelichtje op de salontafel en liet me zuchtend in de plasticlederen fauteuil vallen.
Hoe afhankelijk is de mens van elektriciteit? Niet te schatten! Die gedachte kwam bij me op toen ik doelloos in een magazine bladerde en merkte dat de tekst nauwelijks leesbaar was bij het licht van één simpele kaars. De vlam flakkerde daarenboven als gek, zodat het leek alsof de letters dansten.
Ik kon geen tv kijken, geen muziekje opleggen en niet computeren. Het enige wat ik kon doen, was wachten. Wachten tot de een of andere behulpzame ziel de stroom weer tot leven wekte.
“Hè? Menck?”
Ik werd ruw wakker geschud.
“Wat zit jij hier verdomme naakt te slapen? Ondertussen is je bad wel mooi afgekoeld!” Mijn madam.
Leuk. Er was terug spanning in huis.
Menck Weserhütte 
Er zullen zeker slachtoffers vallen. De dagen dat men waarschuwt voor het afsluiten, misschien best enkele theelichtjes aansteken?
De mensen beseffen nog niet wat dit betekent, volgens een collega van mij die elders heeft gewoond waar dat probleem bestond. Stel maar eens voor dat je s’ avonds in de supermarkt aan ’t winkelen bent en alle electriciteit valt uit… Ja ze gaan waarschuwen, maar als er ergens een onvoorzien probleem optreedt in één van de ons resterende kerncentrales gaan ze toch erg snel moeten afschakelen.
LikeLike
Ja, dat vraag ik mij nu ook af: hoe zal het de supermarkten, de buurtwinkels, de frituren, de benzinestations, de… vergaan mocht er worden afgeschakeld?
Anderzijds: onder andere brandstofprijzen.be is er stellig van overtuigd dat er hoegenaamd niet zal worden afgeschakeld.
Ik kan er in ieder geval geen touw meer aan vastknopen.
LikeLike
Begin met je elektriciteitsrekening te betalen!
LikeLike
Ik betaal niet voor gans de straat, hè! 😉
LikeLike
Leuk verhaal Menck, spannend tot op de laatste zin 😉
Een goede vriend van ons is een jaar of vijf voor zichzelf begonnen in noodstroom. Hij loopt helemaal binnen. ;-))
LikeLike
Goh, die mens zal er binnenkort warmpjes bijzitten, I tell you.
LikeLike
Stevie Wonder zal misschien ook wel een boek in bad lezen, maar dat boek zal op zijn iPhone staan en zal hij met oortjes in beluisteren. En tot zijn batterij leeg is zal hij geen last hebben van de panne. En hij zal wel een Mac hebben, die dingen gaan zonder stroom ook veel langer mee, heb ik me laten vertellen. Daarna kan hij nog altijd piano gaan spelen.
LikeLike
Piano of een ander instrument, want meneer Wonder is, zo ontdekte ik laatst via Wikipedia, een multi-instrumentalist.
LikeLike
Pfff… Ik kijk niet bepaald uit naar de afschakeling deze winter. Niet koken tussen 17u en 20u? Wat moeten wij dan doen? Dat is bij ons in het spitsuur! Met een hongerig kind en een man die alleen ’s avonds eet! Wij hebben jammer genoeg de luxe niet om ’s middags warm te eten op het werk…
LikeLike
De winterbarbecues zullen hoogtij vieren, zeg ik u.
LikeGeliked door 1 persoon
Voorproefje of wat ons te wachten staat, hier zijn er altijd kaarsen aan zodra het begint te schemeren, en koken kan ik nog altijd op de houtkachel
LikeLike
Wij hebben enkel centrale verwarming. Mag ik bij u komen avondmalen?
LikeLike
Een volgeladen handschijnwerper (mobiel licht) en een reserve autobatterij + lamp (stationair licht) heb ik altijd paraat. We koken op gas en verwarmen met hout (tegelkachel met warme lucht toevoer naar de bovenverdieping). Warm water uit de ‘moor’.
LikeLike
Some guys have all the luck. Schrijver dezes valt helaas niet onder ‘some guys’. 😦
LikeLike
plakten je billen niet vast aan je plastic leren zetel?
LikeLike
Verschrikkelijk hard!
LikeLike
Grappig, ook het laatste zinnetje!
Dus jij bent geen naaktslaper? Toch gek welke intieme details we allemaal te weten komen door het lezen van een blogpost. 😉
Bij ons in Beerse zal de stroom niet uitgeschakeld worden of enkel in uiterste nood. Dit hebben we te danken aan Janssen-Pharmaceutica die hier haar fabriek heeft.
LikeLike
Ik slaap altijd met onderbroek en T-shirt, hoe heet of hoe koud het ook moge zijn. Voilà sè, meteen wat meer inkijk in mijn leven. 😉
LikeLike
Die laatste zin, hehe 🙂
Een bad nemen omringd met kaarsjes is nochtans heel romantisch en ontspannend 😉
LikeLike
En straks ook pure noodzaak.
LikeLike
Schitterend, Menck, inclusief de laatste zin! Hoewel het voor jou het licht even niet wilde schitteren.
De header boven dit stukje is lekker Halloween-luguber …
LikeLike
Het is er inderdaad de tijd van het jaar voor. 😉
LikeLike
Ze hebben blijkbaar in verschillende gemeenten getest deze week, de familie uitte ook een klaagzang in die richting. Zolang je maar geen ‘borstvalling’ opgedaan hebt daar zo in je pure 🙂
LikeLike
Ik zat – gelukkig – niet buiten, Eilish. 😉
LikeLike
Stel je voor dat de electriciteit dan plots toch aan ging terwijl je naakt voor het raam in het herwonnen straatlantaarnlicht stond… benieuwd wat de buren zouden zeggen. By the way, waar is het volgende artikel naartoe dat in mijn inbox zat ?
LikeLike
Onze tuin is volledig omhaagd, beste Bentenge. Ik ben nogal redelijk heel erg veel gesteld op privacy. 😉
Het artikel dat in je inbox zat, komt eraan. Ik had in volle verstrooidheid op ‘publiceren’ gedrukt terwijl ik ‘opslaan als concept’ voor ogen had.
LikeLike
Als we op tijd verwittigd worden voor de stroomuitval, kan je je een beetje voorzien.
Maar ik moet er niet aan denken dat ik mij op dat moment in de lift bevind, of beneden sta met mijn boodschappen… vijf verdiepingen, nee merci!
BTW: wij zouden aan de ellende ontsnappen… maar echt zeker ben je nooit!
LikeLike
Om ik weet zelf niet wat voor reden heb ik al als kind altijd een soort fixatie gehad. ’s Nachts steek ik nooit het licht aan in huis als ik weer eens niet kan slapen en dan maar naar de badkamer slof, vandaar naar de keuken (of omgekeerd) om – als ik voldoende afgekoeld ben (van de opvliegers) – weer bedwaards te gaan. Ik hoef allang niet meer op de tast, want ik voel waar ik loop. Ik moet gewoon de richting van de vloerplanken volgen om weer te komen waar ik zijn wil. Als er niemand op het onzalige idee gekomen is om weer eens alles van zijn plaats te halen, ben ik ook heel goed in staat om dingen terug te vinden in het donker. De dingen die ík gebruikt en weer weggezet heb, that is. Het wordt hels – en ik ook – als een bepaalde persoon een half leeg gegeten potje yoghurt of een kleverige klodder van andere zotigheid op het aanrecht heeft achtergelaten. Of fruitsap naast zijn glas gekieperd en “vergeten” het op te kuisen. Dan is er geen enkel woordenboek opgewassen tegen wat ik allemaal in één minuut bijeen kan reciteren!
LikeLike