Een (steen)schot in de (klim)roos

24 juli 2014

In de badkamer neemt ze altijd een douche, nooit een bad. Dat laatste doet ze wel veelvuldig in de tuin, al betreft het daar dan een zonnebad.
Ja, beste lezer, madam Menck is, althans volgens Van Dale, iemand die graag het naakte lichaam blootstelt aan de zonnestralen. Een ware zonnebaadster, kortom. Correcter is het echter om te gewagen van een zonneaanbidster. O wee diegene die mijn madam het zonlicht durft te ontnemen!
Al van bij de eerste enigszins warmte voortbrengende zonnestralen – dit jaar manifesteerden die zich zowaar al in februari – geeft ze zich geheel over aan de koperen ploert. Nu, in februari is zulks aangenaam. Maar heden lijkt het me je reinste geseling. Zweten! Klefheid! Kankerverwekkend! Je huid droogt uit en verwordt langzamerhand tot een soort gelooid krokodillenleer, schat. Je zult er héél snel oud uit zien.

Ze vindt me kleinzerig en een heuse kniesoor als ik erover begin. Want ze smeert zich in met factor 30.
Als ze op zulke discussiemomenten met haar flacon zonnelotion naar me wappert, betekent dat hetzelfde als wanneer een rechter met zijn hamer op zijn spreekgestoelte klopt: zwijgen, asjeblieft.

Toen we achttien jaar geleden deze woning en haar kale tuin betrokken, was het bangkirai zonneterras het allereerste dat ik construeerde. Het ligt zuidwestwaarts gericht. Want hey, dat impliceert zowel in de namiddag als ’s avonds zon.
Om het terras wat aan te kleden, leidde ik er, middels een omgordende pergola, een blauweregen omheen. En daar wringt thans het schoentje, want die groene geweldenaar is ondertussen enigszins uit zijn voegen gebarsten zodat hij madam Mencks avondzon in de weg staat:

“De avondzon laat nu alleen nog de oude klimroos in het licht baden,” treurde ze. “En die is bovendien op sterven na dood. Aanschouw nu toch eens die miezerige bloei. Een bloempje of vijf is zowat de gehele jaaropbrengst. Bovendien gaat de ganse plant gebukt onder de roestziekte. Denk je ook niet dat we op die plek eens iets anders moeten overwegen?”

[ Foto uit 2012 ]

Ik voelde haar naderen op kousenvoeten. U wellicht ook.
“De klimroos heeft inderdaad haar beste tijd gehad,” gaf ik uiteindelijk toe. “En de onderbeplanting kan ik wel ergens anders in de tuin kwijt.”
Haar blik verried gespeelde verbazing omwille van mijn, ahum, onverwachte uitlating.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken: ik schetste woordelijk een voorstel voor een zonnedek ter vervanging van het verhoogde bordertje. In hout? In klinkers? Of prefereer je handmatig gepolierde tegels uit maagdelijk wit carraramarmer, schat?

“Waarom gebruik je voor zo’n kleine oppervlakte niet eens steenschotten?” opperde mijn maat ‘s anderendaags. “Oersterk, heerlijk patina en zeer betaalbaar bovendien.”
Qué?
Steenschotten?

Steenschotten worden gebruikt in ambachtelijke steenfabrieken. Stenen die net gebakken uit de oven komen, worden op de schotten gelegd om te drogen. Door de warmte van de stenen krijgen de schotten een verweerde look. Steenschotten zijn samengesteld uit een aantal afzonderlijk hardhouten regels die in elkaar passen met een tand-groefverbinding.  De afzonderlijke planken worden extra strak samengepakt met grote ijzeren houtdraadbouten. De kopse kanten worden over de gehele breedte beschermd en verstevigd door verzinkte metalen C-profielen. Steenschotten zijn voornamelijk vervaardigd uit azobé, een houtsoort van duurzaamheidsklasse 1 die onbehandeld zelfs onder water kan worden aangewend.

En steenschotten zijn het geworden. Drie stuks volstonden. Afmetingen per stuk: 1,4 meter lang, 1,1 meter breed en 4,5 cm dik. Gewicht per stuk: loodzwaar. Prijs per stuk: 25 euro.
Ik ging als volgt te werk:

1 | De klimroos eindigde in de hakselaar. De buxusbollen werden opgepot en de overige flora kreeg een nieuw tuinplekje toegewezen.
Het voormalige verhoogde plantvak werd tot tien centimeter onder het grondniveau uitgegraven om bodemcontact te vermijden:

2 | Betonstenen werden, waterpas ten opzichte van elkaar, op een gedegen bed van cement gelegd.
De klinkers die het voormalige plantvak omzoomden, werden verwijderd wegens nutteloos geworden:

3 | De steenschotten werden, netjes tegen elkaar geplaatst, op de betonblokken gefixeerd met Tec7 (*). Die bevestiging is door het grote gewicht van de steenschotten eigenlijk niet eens noodzakelijk.
De opgepotte buxusbollen kregen als trio een stek op het nieuwe zonnedek en de ligzetels werden zonder fout richting avondzon geplaatst:

En als de zon het even laat afweten, dan is zo’n ligzetel nog altijd inzetbaar voor een snelle hap:

[ Foto’s: Menck/Twaait | aanklikbaar voor groter ]

______
(*) Tec7 | Professionele polymeerlijm van Belgische makelij. Ultrasterke verlijmingskracht. Toepasbaar op een breed gamma materialen, zowel binnen als buiten.

geschreven door Menck Geplaatst in Doe-het-zelf