Barbewok

23 april 2014

Afgelopen zondag – ja, die van bimbambeieren – kozen wij geen eieren voor ons geld maar wel een in de korfwok geprepareerde paella.
Een korfwok, vraagt u?
Ha, dat is het door de behendigste vriend van onze familie eigenhandig geassembleerde woktoestel dat middels houtskool wordt verhit. Die houtskool bevindt zich in een soortement van gietijzeren vuurkorf die op zijn beurt onder een oversized metalen wadjan – 90 centimeter diameter, alstublieft – is gemonteerd. Een barbecue, welhaast, maar dan eentje waarvan het rooster is vervangen door een grote wok. Deze combinatie wordt door ons dientengevolge ook wel eens barbewok genoemd. Of die dingen kant-en-klaar in de handel verkrijgbaar zijn, is me een raadsel.
Het spreekt voor zich dat wokken op een dergelijke manier slechts in open lucht kan geschieden, tenzij u rook en roet als keukengerelateerde verschijnselen beschouwt. Dat was afgelopen zondag, toen de lente redelijk welwillend was, geen enkel probleem. Het in open lucht wokken, that is.
Roerbakken is zeg maar helemaal mijn ding. En dan vooral als er zeevruchten mee gepaard gaan. Scampi, gamba’s, mosselen en dies meer: halleluja. Al moet ik hier eerlijkheidshalve aan toevoegen dat de mosselen op waren. Op zoals in nergens meer vers te verkrijgen. Zodoende rijkten we de paella aan met stukjes kip als remplaçant. Minder lekker doch ça va.
Check out deze poepsimpele bereiding met een ronduit hemels gerecht als resultaat:

Eenmaal de wok is opgewarmd, worden er groenten in gekieperd. Daar horen tevens paprika en enkele straffere pepertjes bij. Er wordt geen vocht toegevoegd; de wok werd vooraf ingesmeerd met kokosolie:

Vervolgens wordt de – ongekookte – rijst geïnsereerd. Aan de gezichten te zien, is dit een tamelijk heuglijk gegeven:

Mijn schoonmoeder voegt saffraan toe wijl de omstanders ontspannen toekijken:

Na uitbundig roeren wordt alles geblust met ordinair water. Ook daarna geldt: blijven roeren:

“Volgens mij komt dat hier niet goed,” zegt madam Menck:

Toch wel, dus. De hoofdingrediënten worden geïnterpoleerd:

Madam Menck neemt het roer(en) over. Haar gezicht verraadt volstrekte instemming:

Op de smeulende houtskool wordt tot slot sprokkelhout gegooid. De vlammen laaien hoog op. De pan wordt alzo stevig verhit voor de finishing touch…:

… het afkoken:

En daarna is het simpel: duimen en vingers aflikken, zoals dat heet.
Een servet, iemand?

[ Foto’s: Menck/Twaait | Locatie: (schoon)ouderlijke tuin | aanklikbaar voor groter ]

geschreven door Menck Geplaatst in It's my life