Tuinhoek in verval: een complete heropfrissing

10 maart 2014

Herkent u de serre op de achtergrond nog? Ik knutselde ze meer dan tien jaar geleden in elkaar. Hoe een en ander in zijn werk ging, besprak ik hier reeds.
De kas heeft al die jaren naar volle tevredenheid haar diensten bewezen. Maar vorig jaar kreeg ik het verzoek om ze af te breken. Ze werd nog slechts als bergruimte gebruikt en niet langer onderhouden. De serre was een sta-in-de-weg geworden. En, o ja, of ik misschien ook de carport wilde slopen? Want die moest plaats maken voor een groter exemplaar. Om kort te gaan: deze tuinhoek diende volledig te worden gereorganiseerd. Een vette kluif waarvan ik u met graagte een foto-etappe voorschotel.

De serre stak na al die jaren nog bijzonder stevig in elkaar. (Speekmedaille voor mezelf!) Het slopen vereiste dientengevolge de nodige spierkracht:

Vervolgens werden de dolomietpaadjes verwijderd. Gelukkig had ik destijds worteldoek voorzien onder het gesteente. De dolomiet werd overigens elders in de tuin hergebruikt:

De alzo vrijgekomen aarde werd omgespit. Ik liet één streepje dolomiet liggen. Dat zal in latere instantie worden geannexeerd aan de oprit. Ook het kleine klinkervloertje werd behouden. Daar zal een paal van de nieuw te plaatsen carport op worden verankerd.
Het grove spitwerk werd geharkt en de laurierhaag kreeg een grondige snoeibeurt waardoor het lapje grond terstond groter werd:

De sloop van de carport gebeurde voornamelijk middels de kettingzaag. Voordien werd de dakbedekking minutieus losgeschroefd (asbest!) en afgevoerd naar het containerpark. Wat resteerde, waren nog zeer bruikbare balken die via een zoekertjessite al spoedig van eigenaar wisselden:

De muur waartegen de carport was bevestigd, kwam gehavend uit de strijd. De wijze waarop een dergelijk bouwwerk destijds tegen een woning werd gemonteerd was weliswaar efficiënt doch niet echt op latere vervanging berekend:

Die zomer kon ik enkele mooi verweerde treinbielzen op de kop tikken à een belachelijke drie euro per stuk. Enig nadeel: ze dienden vanuit het midden van een groot weiland te worden aangesleept. Gewicht: 100 kilogram per dwarsligger. Het was augustus en 35 graden. Need I say more?

De bielzen werden in een strakke vorm gelegd. De bestaande Aralia elata ofte Duivelswandelstok werd uitgespaard. Zo voorkwam ik dat zijn stam straks ten dele zou worden bedolven onder een dikke laag compost. Zulks kan het afsterven van de volledige plant betekenen:

Tussen de bielzen werd compost, gemengd met tuinaarde en bentoniet, aangebracht. Dit nieuwverworven stukje tuin was klaar om te worden beplant:

Het geheel zag er vanop afstand thans zo uit:

Als beplanting voor het vak koos ik voor de laagblijvende Lonicera nitida ‘Maigrün’. Deze plant is wintergroen, bijzonder sterk en verdraagt vormsnoei uitstekend:

In het midden van het vak vertrouwde ik een hoogstammige sierpeer (Pyrus calleryana ‘Chanticleer’) aan de aarde toe. Het is een boom met vele troeven: in het voorjaar wordt hij overladen met witte bloesem, daarna ontwikkelt zich een mooi glanzend groen blad dat in de herfst ook nog eens prachtig verkleurt.
Tussen de Lonicera’s werden vele tientallen narcissen gepoot. Dit tuinhoekje zal zich alzo ontpoppen tot een uitbundige kleurenexplosie in het voorjaar:

Terug naar de – ditmaal recent uitgevoerde – bouwwerken. De nagelnieuwe carport was aan de beurt. Mede door zijn stevige omvang (6,3 x 6 m) wordt de constructie van een dergelijk bouwpakket bij voorkeur door twee of meer personen uitgevoerd. En kijk, de vele aanwezige handen maakten licht(er) werk. Volgt u stap voor stap even mee?

Voor de dragende constructie werden de palen – uit kerngeïmpregneerd vurenhout – in snelbeton verankerd:

Het dak bestaat uit tand- en groefplanken uit eenzelfde houtsoort. Alles werd stevig bevestigd middels schroeven en profielen:

Daarna werd daar EPDM-folie over gedrapeerd. Die werd aan alle zijden gefixeerd met op die klus berekende lijm. De afwerking gebeurde met aluminiumprofielen:

Regenbuizen, en diens met de folie te verlijmen aansluitingen, zorgen voor een doeltreffende afwatering:

De ganse oprit werd tevens voorzien van een nieuwe laag dolomietgruis die stevig werd aangetrild:

Privacy werd vervolgens gewaarborgd door het plaatsen van tuinschermen:

Met de overschotten van het hout modelleerde ik de tuinpoort naar een zelfbedacht model. Op de tweede foto hieronder moesten de diagonale steunbalken nog in het poortframe worden geplaatst:

En yep, er kon zelfs nog een bijpassend zitbankje van af:

Vanaf deze week concentreer ik me weer tenvolle op de flora. Na een dergelijke overdosis zaag-, til-, schroef- en klopwerk lijkt me dat een welkome afwisseling. Mijn rug zal me er alvast hooglijk dankbaar voor zijn; ik ben de 3 x 7 namelijk al eventjes gepasseerd, moet u weten.

[ Foto’s: Menck/Twaait | aanklikbaar voor groter ]

geschreven door Menck Geplaatst in Doe-het-zelf, It's my life, Natuur