(B)uil

3 oktober 2013

Ik had me horizontaal gepositioneerd op de bank teneinde een uiltje te knappen. Madam Menck was in een magazine aan het bladeren. Buiten drukte de avond het daglicht de kop in. Alles peis en vree.
Net op het moment dat mijn oogleden de strijd tegen de zwaartekracht aan het verliezen waren, deed een harde bons het schuifraam daveren in zijn sponningen. Op slag was ik klaarwakker.
“Wat is dàt?” vroeg de helft van mijn bed me met een trilling in haar stem.
“Er is waarschijnlijk een vogel tegen het raam gevlogen.” Ik stond op om deze veronderstelling te gaan checken.
“En? Zie je iets?”
“Neuh, het is al te donker buiten.”
“Het is verdorie halfacht. Volgens mij vertoeven alle vogels op dit moment in dromenland.”
“Een uil misschien? Die beesten worden nu pas actief.”
“Een uil? Zou je toch niet eens buiten gaan kijken? Misschien ligt die sukkelaar wel te zieltogen in de planten.”
Ik geeuwde. “Oké.”
“Neem de zaklamp mee, schat.”
“I will.”
Maar er viel geen enkele vogel te bespeuren in de nabijheid van het bewuste raam.

De volgende morgen ontdekte ik de afdruk. Sneeuwwit en verrassend gedetailleerd.
“Zo goed als zeker een uil,” liet mijn madam zich spontaan ontvallen nadat ik haar erbij had geroepen. “Kijk, je ziet zelfs zijn ogen. Shit, dat arme dier zal ook wel een Perdolan kunnen gebruiken nu. Die klap moet vreselijk hard zijn geweest.”
“Hij heeft inderdaad zeer stevig het raam gekust.”
“Haha, dat doet mij aan iets denken: een kus is een afdruk van een indruk die met nadruk vraagt om een herdruk. Een afdruk is het absoluut, maar op een herdruk zit die arme stakker zeker niet te wachten.”
“Wel op een blogstuk. Ik haal mijn camera.”

En dit is wat er thans op ons venster staat geprint, beste lezer. Oké, I know, de ramen dienen te worden gelapt, maar een kniesoor die daar op let. Wat denkt u: ziet ù hierin een uil? Want het kan namelijk ook een roofvogel zijn:

Internetcitaat: slechts bij uilen en stootvogels ofte roofvogels degraderen de donsveertjes uiteen tot een soort van wit pulver dat alle veren bepoedert. Dit poeder is het onderhoudsmiddel van het verenkleed. Poederdonsveertjes groeien constant bij en ruien niet. Het poeder laat bij botsing tegen een raam een afdruk achter van onder meer gezicht en vleugels.

[ Foto: Menck | aanklikbaar voor groter ]

geschreven door Menck Geplaatst in It's my life, Natuur