(B)uil
Ik had me horizontaal gepositioneerd op de bank teneinde een uiltje te knappen. Madam Menck was in een magazine aan het bladeren. Buiten drukte de avond het daglicht de kop in. Alles peis en vree.
Net op het moment dat mijn oogleden de strijd tegen de zwaartekracht aan het verliezen waren, deed een harde bons het schuifraam daveren in zijn sponningen. Op slag was ik klaarwakker.
“Wat is dàt?” vroeg de helft van mijn bed me met een trilling in haar stem.
“Er is waarschijnlijk een vogel tegen het raam gevlogen.” Ik stond op om deze veronderstelling te gaan checken.
“En? Zie je iets?”
“Neuh, het is al te donker buiten.”
“Het is verdorie halfacht. Volgens mij vertoeven alle vogels op dit moment in dromenland.”
“Een uil misschien? Die beesten worden nu pas actief.”
“Een uil? Zou je toch niet eens buiten gaan kijken? Misschien ligt die sukkelaar wel te zieltogen in de planten.”
Ik geeuwde. “Oké.”
“Neem de zaklamp mee, schat.”
“I will.”
Maar er viel geen enkele vogel te bespeuren in de nabijheid van het bewuste raam.
De volgende morgen ontdekte ik de afdruk. Sneeuwwit en verrassend gedetailleerd.
“Zo goed als zeker een uil,” liet mijn madam zich spontaan ontvallen nadat ik haar erbij had geroepen. “Kijk, je ziet zelfs zijn ogen. Shit, dat arme dier zal ook wel een Perdolan kunnen gebruiken nu. Die klap moet vreselijk hard zijn geweest.”
“Hij heeft inderdaad zeer stevig het raam gekust.”
“Haha, dat doet mij aan iets denken: een kus is een afdruk van een indruk die met nadruk vraagt om een herdruk. Een afdruk is het absoluut, maar op een herdruk zit die arme stakker zeker niet te wachten.”
“Wel op een blogstuk. Ik haal mijn camera.”
En dit is wat er thans op ons venster staat geprint, beste lezer. Oké, I know, de ramen dienen te worden gelapt, maar een kniesoor die daar op let. Wat denkt u: ziet ù hierin een uil? Want het kan namelijk ook een roofvogel zijn:
Internetcitaat: slechts bij uilen en stootvogels ofte roofvogels degraderen de donsveertjes uiteen tot een soort van wit pulver dat alle veren bepoedert. Dit poeder is het onderhoudsmiddel van het verenkleed. Poederdonsveertjes groeien constant bij en ruien niet. Het poeder laat bij botsing tegen een raam een afdruk achter van onder meer gezicht en vleugels.
[ Foto: Menck | aanklikbaar voor groter ]
Hopelijk heeft hij het overleefd. Dat oog in de afdruk is heel bijzonder. Goed bezig met bloggen Menck! Kwaliteit te over.
LikeLike
Ik vermoed dat hij het overleefd heeft. De katten namen hem in ieder geval niet te grazen en de vogel zelf is verschwunden.
LikeLike
Ha, dan zal het wel een uil geweest zijn. Weer wat bijgeleerd over uilen, donsveertjes en wit poeder! 🙂 Dat arme beest!
LikeLike
Aan de afdruk te zien, is het voorzeker een uil geweest. En te oordelen naar zijn manier van vliegen en sturen: een uil, dus. 😀
LikeLike
Misschien moeten we met zijn allen onze ramen nog vuiler laten worden, dan gaan die beestjes daar misschien niet meer tegen vliegen. Vermits ik een hekel heb aan ramen wassen en ik er bovendien veel te veel heb, ben ik daar meteen voor te vinden !
Arme vogel …
LikeLike
Ik sluit me aan bij je voorstel. Ramen lappen is een verfoeilijk tijdverdrijf waaraan, zo blijkt uit dit stuk, hoge risico’s zijn verbonden.
LikeLike
Best wel prachtige foto. En die perdolan, jawadde, die zal meneer den Uil wel kunnen gebruiken.
LikeLike
Bovendien een serieuze domper op het seksleven van het beest. ’t Is al een hele week van “Vanavond niet schat, ik heb hoofdpijn.”
LikeLike
heb zo ook eens iets gehad, van een duif die daarna dood op de grond lag.. ik dacht dat het een soort talg was?
LikeLike
De duif die op de grond lag zou een soort talg zijn? Het spijt me, maar van duivenrassen ken ik niks.
LikeLike
Als het nog niet te laat is: je kan de afdruk met zelfklevend plastiekfolie opnemen en op een donker stuk tekenpapier plakken.
LikeLike
Helaas, het is te laat: ’t is welhaast 22.00 uur. 😉
Wel een ferme tip, waarvoor dank!
LikeLike
Wij hadden hier 35 jaar geen “invliegers”, ondanks dat we geen raamtextiel of stickers hebben. Maar opeens veranderde dat. Ik overdrijf niet als ik zeg dat er minstens om de andere dag (in de winter) een afdruk bij kwam. Mysterie, mysterie. Tot we er getuige van waren hoe een sperwer een koolmees van de voedertafel plukte en de rest van de eetgasten het glas in joeg. Best mogelijk dat jouw uil zijn bocht gemist heeft.
LikeLike
Mooie waarneming. Zeker dat ’t geen engel was?
LikeLike
Dan toch beslist a fallen angel.
LikeLike
Hadden we hier ook regelmatig aan de hand, vooral meesjes en duiven, Nu is ons groot vensterraam versierd met zelfklevende vlinders en vogels, decoratief en redelijk efficiënt.
Maar een uil, die heeft ons raam nog niet gekust.
En weeral mooi verwoord!
LikeLike
Dankjewel, Bart.
En stickers op het vensterraam? Probeer dàt maar eens te verkopen aan mijn madam.
LikeLike
Originele manier om te determineren 🙂
LikeLike
’t Is op slag gebeurd, zeg maar.
LikeLike
Ocharme dat beestje, hopelijk heeft hij het overleefd.
LikeLike
Volgens zijn vrouw had hij gewoon te diep in het glas gekeken.
LikeLike
Als het maar niet je engelbewaarder was ! 😉
LikeLike
Nope, want naar eigen zeggen is het geen domme uil.
LikeLike
Ook alleen nog maar van duiven zo’n afdruk op de ramen gehad. Mooi, en o wee die uil … (volgens mijn echtgenoot ben je in je kus-citaat het woord ‘bloeddruk’ ergens vergeten ;-))
LikeLike
Hm, even googelen heeft me dienaangaande niks wijzer gemaakt. Maar bloeddruk zou daar perfect in kunnen passen, jazeker.
LikeLike
Toch maar een rare afdruk, alsof ie zich eerst door het zand heeft gesmeerd!
LikeLike
Met uilen weet je nooit, natuurlijk.
LikeLike
Schoonma heeft zo eens haar poetshulp serieus onder haar voeten gegeven omdat die het raam had gewassen toen er zo’n duivenafdruk op stond. Deze is echt wel mooi, hopelijk heeft die uil er niet teveel aan over gehouden.
LikeLike
Ik voel zowaar een schoonmoedermop opborrelen. 😀
LikeLike
En nu valt me pas in de feedreader op dat je je stukje begint met ‘een uiltje knappen’ 🙂
LikeLike
Tiens, nu je het zegt… 😉
LikeLike
Indrukwekkend, die afdruk! Hopelijk heeft het dier de confrontatie met je ruit overleefd!
Bij ons zijn het meestal duiven, en onze reactie is ongeveer zoals jij het beschrijft.
En mijn ruiten zijn ook altijd onderhoudsachterstallig.
Maar Menck, wat heb je het weer mooi opgeschreven.
LikeLike
Dankjewel, Zem.
Ik heb besloten het ramenlappen aan mijn madam over te laten. Enfin, alles blijft bij het oude, met andere woorden. 😉
LikeLike
Dat beest moet op zijn minst een hersenschudding hebben. Ocharme.
LikeLike
Als hij zijn helm niet ophad: jazeker.
LikeLike