Uit de pruimentijd
Mijn vader spreekt Engels noch Frans. Laat staan dat hij enige lectuur in die talen ter hand zou nemen.
En toch: he did.
Om de ongemeen boeiende artikels zal het hem ongetwijfeld niet te doen zijn geweest, maar in een uithoek van de ouderlijke kelder ontdekte ik tijdens opruimwerkzaamheden, behalve een bevallige kast, ook een stapeltje vergeelde magazines in hogergenoemde talen. Vergeeld wegens daterend uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Blaadjes van enigszins bedenkelijk allooi, zeg maar, met vale korrelige foto’s die ronduit choquerend mogen worden genoemd. ’t Is te zeggen: choquerend omwille van de overdosissen haargroei die anno 2013 als utterly unflattering te boek zouden staan. En nee, ik heb het niet over weelderige kapsels die pagina na pagina op mijn netvlies werden gegooid.
Als u een beetje beharing her en der absoluut niet als storend ervaart, dan wil ik met graagte uw visie wat bijsturen door van het ‘ontplofte mol’-syndroom te gewagen. Waar hadden vrouwen toentertijd het meeste kroezelhaar? Duidelijk niet in Afrika.
Zijn sacrale kijkplekje in de donkere kelderuithoek bestond uit een klein wit formicablad op twee schragen. Naast de boekjes een kaars om het allemaal wat, eh, gezelliger te maken, en onder de lectuurstapel een danig zijn kleur geschoten vloeipapier mét grote vlek. Ik wil me er hoegenaamd niks bij voorstellen. Behalve misschien dat hij ook jong is geweest. Dat vergeet een kind van jaren met ouders van nog véél meer jaren weleens.
Rest mij hem er eens stevig mee te plagen. Want zo’n hufter ben ik wel.
[ Foto: Menck | aanklikbaar voor groter ]
Waaaa, gelijk heb je om daar plaagstootjes mee te geven, de sloeber!
LikeLike
Het zal niet mankeren.
LikeLike
Awel, se, ik zou dat zelf niet graag vinden thuis. Ik hoop dat ons vader ze zelf opruimt tegen dat het te laat is. Want ja, ik ben een kind van jaren met ouders van nog meer jaren…
LikeLike
Ach, zo erg is het allemaal niet. Kan ik de benaming ‘ouwe rukker’ meteen in een gans ander daglicht plaatsen. 😉
LikeLike
Ik zou precies ook niet zo blij zijn om dit bij mijn vader te vinden. Maar misschien is dat omdat ik een vrouw ben en het dan nog enigszins anders zie.
LikeLike
Er kwam spontaan een grijnslach op mijn gezicht.
Maakt het dan echt zo een groot verschil uit of een vrouw zulks ontdekt in plaats van een man? Volgens mij is alles terug te brengen tot de individuele, subjectieve ervaring. Een kwestie van perceptie, zoals het heet.
LikeLike
Kweetniet. Ik zou ook niet zo blij zijn om het bij mijn partner te vinden. Maar dan ben ik natuurlijk rechtstreeks betrokken.
LikeLike
‘k zou pas gechoqueerd zijn als ik dergelijke boekjes in het nachtkastje van mijn moeder vond.
LikeLike
Ben je er zeker van dat je vader die boekjes niet las voor de interviews?
LikeLike
In het Engels en Frans? Neuh.
LikeLike
Het is niet omdat hij tegen jou geen Engels of Frans praat dat hij het niet begrijpt he. De boekskes zullen gediend hebben om zijn taalkennis aan te scherpen. En ik vind haar ketting echt hilarisch. Zijn dat van die strijkpareltjes?
LikeLike
In die tijd waren strijkparels hip, meneer. Net zoals graanaren in een vaas, blijkbaar.
LikeLike
O nee ! Je vader, die mens gaat zich zoooo schamen …
LikeLike
Dacht het niet. Helemaal niet, zelfs.
LikeLike
En hij moest ze niet bijhouden voor een vriend?
Seg, het kind op de cover heeft precies een geamputeerde rechterarm. Maar waar zit dat haar?
LikeLike
Het zit vanbinnen. (In die boekskes, weliswaar.)
LikeLike
Dat hij ze al lang niet heeft weg gesmeten ! Dat wordt lachen ! 😀
LikeLike
Groen?
LikeLike
Aangezien het bovenste blad blijkbaar nogal informatief is en eerder gericht is tot het vrouwelijk deel van de bevolking: weet je wel zeker dat die van je pa zijn en niet van je ma? Vrouwen lezen naar het schijnt ook graag erotisch getinte lectuur.
LikeLike
maar wel met blote venten op de kaft 😉
LikeLike
Voilà.
LikeLike
Eigenlijk is dat veel bloter bloot dan de blootboekjes van vandaag hé. Niks aantrekkelijke lichtinval of zacht kader (tenzij je strijkparels meetelt :-)). Ik zou de blootmadammen van vandaag wel eens zo compromisloos op een foto willen zien… En wat is dat toch altijd met dat haar, sjongens toch, binnen 100 jaar gieren ze van het lachen met onze haarloze foto’s zoals wij niet begrijpen dat vrouwen zich vroeger in een korset lieten snoeren…
LikeLike
Het was inderdaad nog rauwe fotografie troef in die dagen. Het pre-fotoshoptijdperk, zeg maar. Tenzij je David Hamilton heette.
En wat die haarloosheid/haararmoede betreft, zouden de Engelsen het verklaren als ‘There’s no grass on a busy road’. Of zoiets. 😀
LikeLike
Hihi – jij hebt die voorraad pas nu ontdekt. Ik vond die van mijn pa al in mijn puberteit 😉
Ik heb daar uit geleerd dat je die boekjes best niet verstopt – ze worden toch gevonden.
LikeLike
Het is gebleken: vroeg of laat komen die blaadjes inderdaad boven water. Ik denk dat mijn vader ze al lang vergeten was. Anders had hij ze wel meegegeven met het oud papier.
LikeLike
Grijns…
LikeLike
😉
LikeLike
In ieder geval waren die meisjes toen nog au naturel inderdaad. Geen wespentaille met plastic voorgevel. Als tuinliefhebber hou ik van natuurlijk 😉
LikeLike
Same here. Gepimpte borsten vind ik zelfs je reinste afknapper.
LikeLike
Ik lig dubbel, hoor… 🙂
LikeLike
Jawadde, dan ben jij wel bijzonder elastisch. 😀
LikeLike
en leest uw vader uw blog ook? 😉
LikeLike
Gelukkig niet, nee.
LikeLike